შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის
მედია ცენტრი
სიახლეები
თამუნა კომლაძე 22 წლის სტუდენტია, რომელიც გრიპის საწინააღმდეგო ვაქცინით ყოველწლიურად იცრება. ვაქცინის შესახებ ინფორმაციის ძიება მას შემდეგ დაიწყო, რაც მისი ოჯახის ერთ-ერთი ხანშიშესული წევრი, წლების განმავლობაში, გრიპის ვირუსს მძიმე სიმპტომების თანხლებით ებრძოდა. „გრიპის ვირუსის პრევენციისთვის, ოჯახის ექიმმა, ბებოს გრიპის ვაქცინით ყოველწლიური სეზონური აცრა ურჩია. ვაქცინაციის შემდეგ შევნიშნეთ, რომ მას ვირუსი ან იშვიათად ხვდებოდა; შეხვედრის შემთხვევაში კი მსუბუქი სიმპტომები უვითარდებოდა,“ – ამბობს თამუნა. მას შემდეგ, რაც ის ვაქცინაციის, როგორც ვირუსის პრევენციის მექანიზმის მუშაობაში დარწმუნდა, გადაწყვიტა, რომ გრიპის ვაქცინა ყოველწლიურად მასაც ჩაეტარებინა, ვინაიდან ყოველ სეზონზე, ვირუსთან ბრძოლა თავადაც უწევდა. „თავიდან არ მეგონა თუ ეს (ვაქცინა) წარმატებული იქნებოდა. იქამდე ხშირად მიწევდა სკოლის, შემდეგ უკვე უნივერსიტეტის გაცდენა, როცა გრიპის ვირუსი მხვდებოდა. პირველივე ვაქცინამ მიჩვენა აცრის დადებითი შედეგები. აცრიდან პირველივე ზამთარი გადავიტანე ყოველგვარი გრიპისა და გაციების გარეშე,“ – გვეუბნება თამუნა. მან ისიც გვითხრა, რომ მხოლოდ წინა წელს ვერ მოახერხა გრიპის ვაქცინის გაკეთება და სეზონზე ვირუსის შედარებით მძიმე სიმპტომები განუვითარდა: მაღალი ტემპერატურა, ხველა, ყელის ტკივილი. „წინა წლის გამოცდილების გამეორება აღარ მინდა, ამიტომ, წელსაც ვაპირებ ავიცრა. მიხარია, რომ ვაქცინაცია არსებობს. გრიპის სეზონზე ყველა ადამიანმა სრულფასოვანი ცხოვრებით უნდა იცხოვროს“ ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაციის ოფიციალურ ვებ გვერდზე გამოქვეყნებული სტატისტიკის მიხედვით, ყოველწლიურად ფიქსირდება სეზონური გრიპის დაახლოებით მილიარდი შემთხვევა, მათ შორის მძიმე ავადმყოფობის 3-5 მილიონი შემთხვევა. ეს ვირუსი ყოველწლიურად იწვევს 290 000-დან 650 000-მდე რესპირატორულ სიკვდილს. გრიპთან დაკავშირებული ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციით 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში სიკვდილიანობის 99% განვითარებად ქვეყნებში ფიქსირდება. სიმპტომები იწყება ინფიცირებიდან 1-4 დღის შემდეგ და ჩვეულებრივ, გრძელდება დაახლოებით ერთი კვირა. ასეთ მოცემულობაში, ვაქცინაცია გრიპის პრევენციის საუკეთესო საშუალებაა. ექიმი, ლამზირა აბრამიშვილი, გვეუბნება, რომ ბოლო წლებში საჩხერის რაიონის საავადმყოფოსა და ამბულატორიებში (სამკურნალო-პროფილაქტიკურ დაწესებულებებში) გრიპის ვაქცინაციისთვის მომართვიანობამ იმატა, განსაკუთრებით ქრონიკული დაავადებების მქონე პაციენტების მხრიდან, თუმცა ზოგადი მოცვის მაჩვენებელი ჯერ კიდევ არ არის სასურველ დონეზე. „ჩემს უბანზე, სოფელ არგვეთში, ყოველწლიურად ვაკეთებ 130-150 ვაქცინას, 200 უფრო შეესაბამება რეალურ საჭიროებას. ეს ქრონიკულებში. ჯანმრთელები თითქმის არ იცრებიან. აუცრელობის მიზეზი, რა თქმა უნდა, ინფორმაციის ნაკლებობაა და უფრო მეტად, ინფორმაციის მიმართ სანდოობის დეფიციტი, ანტივაქსერული კამპანიები სოციალურ სივრცეში და სხვა,“ – ამბობს ექიმი. მისი თქმით, გავრცელებული მითებიდან ყველაზე ხშირად სმენია, რომ ვაქცინაცია ასუსტებს იმუნურ სისტემას და მოქმედებს ფერტილურობის ხარისხზე. „გრიპის ვაქცინას აქვს მაღალსპეციფიკური დაცვა ვაქცინირებულ პირებში; არ ხვდებათ გრიპის ვირუსი ან გადაიტანენ მინიმალური სიმპტომებით, რაც თავისთავად ამცირებს ქრონიკული დაავადებების გამწვავებას და მასთან დაკავშირებულ გართულებებსა და სიკვდილიანობას. რა თქმა უნდა, არ მოქმედებს ქალის ჯანმრთელობაზე ორსულობის დროს და ვაქცინირებულ ორსულებს იცავს კიდეც ნაყოფის ანომალიებისგან და გრიპთან ასოცირებული გართულებებისგან,“ – განმარტავს ექიმი, ლამზირა აბრამიშვილი. ჯანდაცვის მსოფლიო ორგანიზაცია, გრიპის გლობალური პროგრამისა და გრიპის გლობალური ზედამხედველობისა და რეაგირების სისტემის (GISRS) მეშვეობით, სხვა პარტნიორებთან თანამშრომლობით, მუდმივად აკონტროლებს გრიპის ვირუსებს და გლობალურ საქმიანობას. „გრიპის ვაქცინა ყოველწლიურად აფერხებს მილიონობით დაავადებას და გრიპთან დაკავშირებულ ექიმთან ვიზიტს. მაგალითად, აშშ-ში, 2019-2020 წლებში, გრიპის ბოლო სეზონის განმავლობაში, COVID-19 პანდემიის წინ, გრიპის ვაქცინაციამ თავიდან აიცილა დაახლოებით 7 მილიონი გრიპის დაავადება, 3 მილიონი გრიპთან ასოცირებული სამედიცინო ვიზიტი, 100,000 გრიპთან ასოცირებული ჰოსპიტალიზაცია და 7,000 გრიპთან ასოცირებული სიკვდილი,“ – ვკითხულობთ ჯანმოს განცხადებაში. სეზონებზე, როდესაც გრიპის ვაქცინის ვირუსები მოცირკულირე გრიპის ვირუსების მსგავსია, ვაქცინა ამცირებს გრიპის დროს ექიმთან მისვლის რისკს 40%-დან 60%-მდე. და მაინც, რატომ არის მნიშვნელოვანი ვაქცინაცია? გრიპი (გრიპი) არის პოტენციურად სერიოზული დაავადება, რომელმაც შეიძლება გამოიწვიოს ჰოსპიტალიზაცია და ზოგჯერ სიკვდილიც კი. გრიპის ყოველი სეზონი განსხვავებულია და ვირუსმა შეიძლება განსხვავებულად იმოქმედოს ადამიანებზე. ტიპური გრიპის სეზონზე მილიონობით ადამიანი ავადდება გრიპით, ასობით ათასი ადამიანი ჰოსპიტალიზებულია და ათიათასობით ადამიანი იღუპება. ვინ უნდა ჩაიტაროს აცრა? 6 თვის და უფროსი ასაკის ყველა ინდივიდმა უნდა მიიღოს გრიპის ვაქცინა ყოველ სეზონზე, იშვიათი გამონაკლისის გარდა. ვაქცინაცია განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია იმ ადამიანებისთვის, რომლებსაც აქვთ გრიპის სერიოზული გართულებების მაღალი რისკი. 4 ნოემბრიდან, საქართველოს მასშტაბით, სეზონური გრიპის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია ყველა მოქალაქისთვის უფასოა. დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრის ცნობით, იმუნიზაცია Abbott Biologicals B.V.-ის წარმოების, ოთხ-კომპონენტიანი ვაქცინით მიმდინარეობს, რომელიც ერთ-ერთია ჯანმოს მიერ რეკომენდებულ ვაქცინებს შორის. ვაქცინა მორგებულია იმ შტამებზე, რომელთა ცირკულაცია მოსალოდნელია გრიპის სეზონზე. „გრიპი, ჩვეულებრივ, ნოემბრის მეორე ნახევრიდან აქტიურდება საქართველოში. ასე რომ, დრო ნამდვილად არის იმისათვის, რომ ვაქცინაციამ თავისი ეფექტი გამოიღოს“, – დაავადებათა კონტროლისა და საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის ეროვნული ცენტრის დირექტორის მოადგილე, პაატა იმნაძე. ამ დრომდე, ქვეყნის მასშტაბით 37 000-ზე მეტი მოქალაქე უკვე აიცრა. აცრა ვაქცინაციის სერვისის მიმწოდებელ სამედიცინო დაწესებულებებში 6 თვის ასაკიდანაა შესაძლებელი და სრულად უფასოა. გრიპის ვირუსის საწინააღმდეგო ვაქცინაცია, პროგრამის ფარგლებში, პირველ ეტაპზე რისკ-ჯგუფებს ჩაუტარდათ. დაავადებათა კონტროლისა და საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის ეროვნული ცენტრის განცხადებით, ვაქცინა მორგებულია იმ შტამებზე, რომელთა ცირკულაციაცაა მოსალოდნელი გრიპის სეზონზე. გთავაზობთ 2024 წლის სეზონურ გრიპზე აცრის სერვისის მიმწოდებელი დაწესებულებების ნუსხას: იხილეთ ბმული: https://ncdc.ge/#/pages/content/666ecf18-b8a9-446b-8a9d-f48cfb1e6c22 საზოგადოებაში გავრცელებულია მცდარი მოსაზრებები გრიპის სეზონურ ვაქცინაციასთან დაკავშირებით. გთავაზობთ მითებსა და რეალურ ფაქტებს: ვრცლად იხილეთ მოცემულ ბმულზე: https://preview.shorthand.com/CJGOWj1QVzkd4C0b ავტორი: ნინი შაორშაძე
დეზინფორმაციის საფრთხეებთან გამკლავება თანამედროვე სამყაროს ერთ-ერთი ძირითადი გამოწვევაა. თანამედროვე პროგრესული მსოფლიო თანხმდება, რომ არა მხოლოდ დეზინფორმაცია, არამედ დეზინფორმაციული კამპანიაც დიდ გავლენას ახდენს ქვეყნების პოლიტიკურ, ეკონომიკურ და სოციალურ სტაბილურობაზე. აღნიშნულის ნათელი მაგალითი იყო კოვიდ 19-ის პანდემია, სადაც სხვადასხვა მედიაში, განსაკუთრებით სოციალურ ქსელში გავრცელებულმა მანიპულაციურმა დეზინფორმაციამ დიდი მასშტაბი მიიღო. ეს კი, ლოგიკურად ანტი-ვაქსერულ განწყობებს კიდევ უფრო ზრდიდა. მსოფლიოს მასშტაბით, მილიონობით ადამიანს COVID-19-ის პანდემიის დაწყებიდანვე ჰქონდა შესაძლებლობა კორონავირუსის საწინააღმდეგო ვაქცინით აცრილიყვნენ. აღნიშნული ვაქცინა ხელმისაწვდომი იყო საქართველოს მოქალაქეებისთვისაც. სწორედ, აღნიშნული პერიოდიდან გაჩნდა უამრავი ცრუ ინფორმაცია და ბრალდება საზოგადოებაში. საქართველოში, დეზინფორმაცია სხვადასხვა მედია არხებით ვრცელდებოდა. თუმცა, დღესდღეობით, ჩვენს ქვეყანაში, ყველაზე პოპულარული და მოთხოვნადი სოციალური ქსელი – ფეისბუკია. სწორედ, ამ პლათფორმის საშუალებით ავრცელებდნენ ყალბ ამბებს პროპაგანდისტული გვერდები. ყალბი ანგარიშები, რომლებიც პირდაპირ შექმნილი იყო ვაქცინაციის შესახებ არასწორი ინფორმაციის გასავრცელებლად, ეჭვებს კიდევ უფრო მეტად აღვივებდნენ. მათი მთავარი მიზანი საზოგადოებაში უნდობლობის ეფექტის დათესვა იყო. აღსანიშნავია, ის მოცემულობაც, რომ სოციალურმა ქსელებმა ფეისბუქმა, ტვიტერმა (აწ უკვე იქსმა) და იუთუბმა, თავის მხრივ, ხელი შეუწყეს ინფორმაციის გადამოწმებას, შედეგად კოვიდ 19-ის ვაქცინების მიმართ დეზინფორმაციის გავრცელებისას ოპერატიულად მოქმედებდნენ, თუმცა სოციალური ქსელების ალგორითმები ისეა მოწყობილი, რომ მცდარი, სენსაციური, ყურადღების მიმპყრობი პოსტები უფრო მალე ვრცელდება. შესაბამისად, ყველა ინფორმაციის სწრაფად გადამოწმება ვერ ხერხდება. საქართველოში, COVID-19-ით ინფიცირების პირველი შემთხვევა 2020 წლის 26 თებერვალს დაფიქსირდა, ხოლო 2021 წლის 13 მარტს, COVAX პლატფორმის საშუალებით, საქართველომ ვაქცინა პირველად მიიღო. ქვეყანაში დაიწყო ვაქცინაცია ოქსფორდ-ასტრაზენეკას ვაქცინით, რომელიც პრიორიტეტული ჯგუფებისათვის იყო განსაზღვრული . აღნიშნულ პროცესში მნიშვნელოვანი იყო საერთაშორისო პარტნიორების მხარდაჭერა. მათ შორის: ევროკავშირის, ამერიკის შეერთებული შტატების, ამერიკის საერთაშორისო განვითარების სააგენტოს, გაეროს სააგენტოების, წითელი ჯვრის საერთაშორისო კომიტეტის და ა.შ. მათი დახმარებით განხორციელდა ვაქცინაციის დონაცია, საინფორმაციო კამპანიის დაორგანიზება, ტრენინგები, ცივი ჯაჭვის აღჭურვილობის მოწოდებას და სხვა. მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა მობილურმა ბრიგადებმა. მობილური ბრიგადები სხვადასხვა რეგიონში, დასახლებულ პუნქტებში გაიგზავნა აცრების ინტენსივობის გაზრდისა და ვაქცინაციაზე მაქსიმალური ხელმისაწვდომობის უზრუნველყოფის მიზნით. გარდა ამისა, ბინაზე აცრის საჭიროებაზე ინფორმაციის შეგროვება ხდებოდა ცენტრალიზებულად ცხელი ხაზის 1522 მიერ, ასევე წითელი ჯვრის საზოგადოების მიერ, რომელიც ინფორმაციას გადასცემდა ა(ა)იპ – საქართველოს სამედიცინო ჰოლდინგს. საქართველოს წითელი ჯვრის ჯანდაცვის დეპარტამენტის პროექტების კოორდინატორი ანა ლომთათიძე ამბობს, რომ კოვიდ 19-ის კუთხით „ საქართველოს წითელ ჯვარს“ განსაკუთრებით დიდი და ხანგრძლივი რეაგირება ჰქონდა. მისი თქმით, სხვადასხვა კლინიკებსა და სამედიცინო დაწესებულებებში რიგების მოწესრიგებისა და თერმოკონტროლის. ვაქცინაციის ხელმისაწვდომობისა და ინფორმირებულობის გაზრდის მიმართულებით მნიშვნელოვანი იყო „ საქართველოს წითელი ჯვრის“ ჩართულობა. იხილეთ ვრცლად ვიდეოში https://www.youtube.com/watch?v=v_ZZ2U-zuiM საქართველოში ხელმისაწვდომი იყო და არის შემდეგი ტიპის ვაქცინები: Oxford/AstraZeneca (ოქსფორდასტრაზენეკა); Sinovac. CoronaVac Vero Cell, Inactivated (სინოვაკი); “Pfizer BioNTech (პფაიზერი); Sinopharm, SARSCoV2 Vaccine (Vero Cell) (სინოფარმი). დაავადებათა კონტროლისა და საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის ეროვნული ცენტრის მიერ მოწოდებულ დოკუმენტში, რომელიც ასახავს სტატისტიკურ ინფორმაციას საქართველოში Covid-19 საწინააღმდეგო ვაქცინაციასთან დაკავშირებით ვკითხულობთ, რომ 2023-2024 წწ პერიოდში Covid-19 საწინააღმდეგო ვაქცინაცია საქართველოში არ ჩატრებულა, ხოლო სტატისტიკური მონაცემებით 15.03.2021-01.01.2023 წწ პერიოდში აცრილთა საერთო რაოდენობა ჯამურად შეადგენს 1,383,877 ადამიანს. სულ ჩატარებული აცრები კი – მთლიანობაში 2,941,092 შეადგენს. საზოგადოებაზე მკვეთრად იმოქმედა ახალციხეში მომხდარმა ტრაგიკულმა შემთხვევამ, როცა 27 წლის მედდა მეგი ბაქრაძეს „ასტრაზენეკას“ ვაქცინის გაკეთების შემდეგ ანაფილაქსიური შოკი განუვითარდა და გარდაიცვალა. აღნიშნული ფაქტის შემდეგ მოსახლეობამ ნდობა დაკარგა ვაქცინაციის მიმართ. შესაბამისად, ქვეყნის მასშტაბით კიდევ უფრო გაიზარდა შიში ვაქცინაციასთან დაკავშირებით, ამის მიზეზი კი ის იყო, რომ შესაბამისმა სტრუქტურებმა, ჯანდაცვის წარმომადგენლებმა, საზოგადოებას დეტალურად არ აუხსნეს მომხდარის მთავარი გამომწვევი მიზეზი. ცხადია, ამ ფაქტმა მნიშვნელოვნად შეაფერხა ვაქცინაციის პროცესი მთელ ქვეყანაში. მედიაში, განსაკუთრებით კი სოციალურ ქსელში, პერიოდულად ვრცელდებოდა და დღესაც ვრცელდება ათასნაირი დეზინფორმაცია თუ კონსპირაციული ჰიპოთეზა კოვიდ19-ის საწინააღმდეგო ვაქცინების შესახებ, რომელსაც საზოგადოება ძალიან ხშირად ენდობა. გთავაზობთ 6 ყველაზე გავრცელებულ მითს კოვიდ 19-ის ვაქცინაზე. კოვიდ 19-ის ვაქცინის შესახებ გავრცელებულ მითებს ვრცლად მედიცინის დოქტორი, პროფესორი, ჯანდაცვის ექსპერტი – ეკა სანიკიძე პასუხობს. https://www.youtube.com/watch?v=RE58sG9qcPY საზოგადოების აზრით, მითები კოვიდ 19 ის შესახებ ყველაზე მეტად მიკროჩიპებისა და უშვილობის შესახებ სმენიათ. გამოკითხულთა უმრავლესობა კოვიდ 19-ის საწინააღმდეგო ვაქცინით აცრილია, თუმცა ზოგიერთი ფიქრობს, რომ კოვიდ 19 ხელოვნურად შექმნილი ვირუსი იყო და ვაქცინას შეეძლო ადამიანის დნმ-ის შეცვლა. https://www.youtube.com/watch?v=PZtNVNpBLH0 დემოკრატიის კვლევის ინსტიტუტის სოციალური მედიის მონიტორინგის „ამოიცანი დეზინფორმაცია“ ანგარიშში მოხვდა ის ქართული ონლაინ გამოცემები, რომლებიც კორონავირუსის შესახებ გადაუმოწმებელ და ყალბ ინფორმაციას ავრცელებდნენ, ესენია: თვალსაზრისი, ჰოთ ნიუსი, ალია, რეზონანსი, ჰოთ ნიუსი, exclusivenews.ge, reportiori.ge, infopostalioni, News-Front Georgia, qartuliazri და ა.შ. ანგარიშის მიხედვით, ყალბი ინფორმაცია ვრცელდებოდა ასევე შემდეგ ფეისბუქ გვერდებსა და ჯგუფებში: საქართველო უპირველეს ყოვლისა, საერთო გაზეთი, ევრაზია საინფორმაციო სააგენტო, დედაქალაქი, სტალინი, საქართველოსთვის, კორონავირუსი/COVID-19 ერთად დავამარცხოთ, საინფორმაციო ჯგუფი, ეროვნული ყრილობა ძალაუფლება ხალხს და საერთო სახალხო მოძრაობა ქართველი ერის გადარჩენისთვის და ა.შ. უილიამ ჰენრი „ბილ“ გეიტსი — ამერიკელი ბიზნესმენი, კომპანია Microsoft-ის დამფუძნებელი. Covid-19-ის დეზინფორმაციული კამპანიისას სამიზნე პიროვნება გახლდათ ბილ გეიტსი. ხშირი იყო მოსაზრებები, რომ თითქოს „ბილ გეითსმა ვაქცინა ადამიანის გენის შეცვლის მიზნით შექმნა“, „ბილ გეითს სურდა 7 მილიარდი ადამიანის კოვიდის საწინააღმდეგო ვაქცინით აცრა, რომ თავისი ბიზნეს გეგმა შეესრულებინა და ა.შ. თუმცა, რეალურად კოვიდ 19-ის წინააღმდეგ შექმნილ ვაქცინებს არ შეუძლიათ ადამიანის დნმ-ის შეცვლა. რაც შეეხება ბილ გეითსის მიერ 7 მილიარდი ადამიანის „იძულებით აცრას“, აშკარა შეთქმულების თეორიის ნაწილია. აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით, გეითსი მის მიერვე გავრცელებულ განცხადებაში საუბრობს ურთიერთშეთანხმების გზით ვაქცინის ხელმისაწვდომობაზე 7 მილიარდი ადამიანისთვის. გარდა ამისა, დეზინფორმაცია და გადაუმოწმებელი ამბები ვრცელდებოდა პირბადეებთან დაკავშირებითაც. ზოგიერთი „ვითომ“ ექსპერტი პირბადეების გამოყენებას განიხილავდა, როგორც ადამიანის ჯანმრთელობისთვის საზიანოდ და ამტკიცებდნენ, რომ უსიმპტომო პირებისთვის მისი ტარება ფსიქოლოგიური ზიანის მომტანი იყო, თუმცა თუ რეალურად შევხედავთ, პირბადის გამოყენებას სხვადასხვა ინფექციასთან ბრძოლის წინააღმდეგ დიდი ისტორია აქვს. მსოფლიო ჯანდაცვის ორგანიზაცია პანდემიასთან ბრძოლის მთავარ ინსტრუმენტად სწორედ პირბადეს მიიჩნევდა და ახლაც ასეა. დეზინფორმაციის გავრცელების პროცსეში, მნიშვნელოვანი ადგილი დაეთმო ლუგარის ლაბორატორიის დისკრედიტაციას. 2024 წლის აგვისტოში ქართულ მედიაში გავრცელდა ინფორმაცია, რომ დაავადებათა კონტროლის ეროვნულ ცენტრსა და რიჩარდ ლუგარის საზოგადოებრივი ჯანმრთელობის კვლევით ცენტრს, ამერიკის შეერთებულმა შტატებმა ფინანსური დახმარება შეუწყვიტა. აშშ-ს მხრიდან ლუგარის ლაბორატორიისთვის დახმარების შეჩერებას სოციალურ ქსელში გამოეხმაურა სხვადასხვა პროპაგანდისტული გვერდი, ვრცელდებოდა ნარატივები, რომლის მიხედვით, თითქოს ლუგარის ლაბორატორია საქართველოსთვის საფრთხეს წარმოადგენს, რადგან ბიოლოგიური იარაღის დასამზადებლად გამოიყენებოდა, ამდენად მისი დახურვა, პირიქით, ზოგიერთისთვის მისაღები იყო. სინამდვილეში, მტკიცება, რომ საქართველოში, ლუგარის ლაბორატორია ბიოლოგიურ იარაღზე მუშაობდა, რუსული დეზინფორმაციაა და მსგავს ყალბ ამბებს მხოლოდ რუსული გამოცემები ავრცელებდნენ. კოვიდ 19-ის შესახებ გავრცელებული ამბების იდენტიფიცირების კუთხით აქტიურად მუშაობდა და ახლაც მუშაობს მედიის განვითარების ფონდის ფაქტების გადამოწმების პორტალი „მითების დეტექტორი“, რომელიც სოციალურ ქსელში გავრცელებული შინაარსის სიზუსტეს სწავლობს და აფასებს. აღნიშნული ინფორმაციის ხარისხის გაუმჯობესებას ისახავს მიზნად. მითების დეტექტორის მთავარი რედაქტორის მოადგილე მაიკო რატიანი ამბობს, რომ მიუხედავად იმისა, რომ კოვიდ 19-ზე გავრცელებული ყალბი ინფორმაციის მასშტაბი 2024 წელს გაცილებით მცირეა, „მითების დეტექტორი“ კვლავ აგრძელებს საეჭვო აქტორებზე დაკვირვებას და დეზინფორმაციის გაქარწყლებას“. მითების დეტექტორის მთავარი რედაქტორის მოადგილე მაიკო რატიანი “მითების დეტექტორი“ ღია წყაროებზე დაყრდნობით, ასევე ოფიციალურ ჯანდაცვის უწყებებში გავრცელებული ინფორმაციით და სამეცნიერო პუბლიკაციების ციტირებით ახდენდა ყალბი ინფორმაციის გადამოწმებას. დეზინფორმაციაზე რეაგირება ხდებოდა სტატიების მომზადებით, რომელიც ვირუსულად გავრცელებულ ყალბ
თავიანთი წიგნები წარადგინეს ავტორებმა დავით ხარატიშვილმა და ანო ტვილდიანმა შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის ბიბლიოთეკაში. ანო ტვილდიანი ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის 2023 წლის კურსდამთავრებულია. მისი სადებიუტო რომანი “ცხებული და შერისხული” ფილოსოფიური და მისტიკური შინაარსისაა. დავით ხარატიშვილის მოთხრობების კრებული “გული ფარად” საქართველოში ბოლო პერიოდში განვითარებულ მოვლენებს ასახავს და სხვადასხვა სოციალურ თემას ეხება. პრეზენტაციაზე წიგნები მიმოიხილა რედაქტორმა და გამომცემელმა, ჟურნალისტიკის საბკალავრო პრგორამის მოწვეულმა ლექტორმა ოლიკო ცისკარიშვილმა. Authors Davit Kharatishvili and Ano Tvildian presented their new books at the International Black Sea University. Ano Tvildiani graduated from the Bachelor of Journalism program in 2023. Twildian’s debut novel, “Anointed and Maledict,” has a philosophical and mystical plot. Davit Kharatishvili’s collection of short stories, “Heart as a Shield,” deals with various social topics and events developed in Georgia in recent years. The editor and publisher, Oliko Ciskarishvili, guest lecturer of the Journalism undergraduate program, reviewed the books at the presentation.
საიდან იწყება აზარტულ თამაშებზე დამოკიდებულება? მიზეზი – გართობა, დეპრესია, თუ დიდი ფულის შრომის გარეშე შოვნის სურვილია. ვიდეო სიუჟეტში საკუთარ უარყოფით გამოცდილებას გვიზიარებენ რესპონდენტები, გამოსავლები კი კი – დამოკიდებულების ექსპერტები. Psycho-trauma – the cause of addiction Where does gambling addiction start? The reason – entertainment, depression, or the desire to earn a lot of money without work. In the video story, respondents share their negative experiences, and addiction experts share the solutions.
#IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის სტუდენტებისათვის ვაქცინაციის მნიშვნელობის შესახებ ვორქშოფი ჩაატარეს საზოგადოებრივი ჯანდაცვის ექსპერტებმა. ვორქშოფის ორგანიზატორი იყო საქართველოს წითელი ჯვრის საზოგადოება. ღონისძიება გაიმართა პროექტის – “ეპიდემიების მიმართ მზაობა და #კოვიდ19-ზე რეაგირება სომხეთსა და საქართველოში” – ფარგლებში. პროექტის მხარდამჭერია ავსტრიის განვითარების სააგენტო (ADA), ავსტრიის წითელი ჯვარი (AuRC), წითელი ჯვრისა და წითელი ნახევარმთვარის საერთაშორისო ფედერაცია (IFRC). Public health experts conducted a workshop on the importance of vaccination for journalism undergraduate program students. The event was held within the framework of the project Preparedness for Epidemics and Response to #COVID19 in Armenia and Georgia.” The Austrian Development Agency (ADA), the Austrian Red Cross (AuRC), and the International Federation of Red Cross and Red Crescent (IFRC) support the project.
ინფლუენსერების როლი სოციალური მარკეტინგის მზარდი ტენდენციაში მარიამ ლეთოდიანი სალომე კევლიშვილი თეკლა გვარამია სოციალურ ქსელებს დღეს ათასობით ინფლუენსერი ჰყავს. მათ შორის, მაგალითად, ცნობილი მომღერლები, მსახიობები, სპორტსმენები, პოლიტიკოსები. მაგრამ იმისთვის, რომ გახდე ინფლუენსერი, სულაც არ არის საჭირო იყო ცნობილი. კერძოდ, ვინ არიან ისინი? სოციალური მედიის ინფლუენსერები არიან ადამიანები, რომლებსაც აქვთ უნარი, გავლენა მოახდინონ პოტენციურ მყიდველებზე და სოციალური ქსელების დახმარებით შესთავაზონ და რეკომენდაცია გაუწიონ სხვადასხვა პროდუქტს. ბრენდებს უყვართ სოციალური მედიის ინფლუენსერები, რადგან მათ შეუძლიათ შექმნან ტენდენციები და წაახალისონ თავიანთი მიმდევრები, რომ შეიძინონ პროდუქტები, რომლებსაც ხელს თავად უწყობენ. ინფლუენსერებს აქვთ კომუნიკაციისა და აუდიტორიასთან ურთიერთობის საუკეთესო უნარები. ისინი აცდუნებენ თავიანთ მიმდევრებს და აღიარებულნი არიან თავიანთი დარგის ექსპერტებად. “ზოგადად, ვფიქრობ, რომ ინფლუენსერებს დღესდღეობით ერთ-ერთი ყველაზე დიდი გავლენა აქვთ, განსაკუთრებით სოციალურ ქსელებში. იმასთან ერთად თუ რამდენად დიდი აუდიტორია ჰყავს ინფლუენსერს, კიდევ უფრო მნიშვნელოვანია, რამდენად დიდი დობით სარგებლობს ეს ადამიანი ხალხში, საზოგადოებაში, მის აუდიტორიაში.”- ახალგაზრდა ინფლუენსერი თაკო ლოჩოშვილი. თაკოს იმედი და მოლოდინი აქვს, რომ სამომავლოდ კომპანიები უფრო დააფასებენ ინფლუენსერების შრომას. რა არის ინფლუენსერ-მარკეტინგი? ინფლუენსერ მარკეტინგი ცნობილი ადამიანების დიდი გავლენის შედეგად შეიქმნა. იგი არის ბოლო დროის ერთ-ერთი საუკეთესო მარკეტინგული სტრატეგია, მრავალი წლის განმავლობაში ბიზნესნა დაადგინა, რომ მათი გაყიდვები ჩვეულებრივ იზრდება, როდესაც ცნობილი ადამიანი ხელს უწყობს მათი პროდუქტის შესახებ ცნობიერების ამაღლებას. ჯერ კიდევ ბევრია შემთხვევა, როდესაც კომპანიები, განსაკუთრებით მაღალი დონის ბრენდები, იყენებენ ცნობილ სახეებს, როგორც ინფლუენსერს. მაგალითად, პირველმა ქართულმა საჭმლის სტარტაპმა „TASTEIT”-მა ინფლუენსერის ლაშა FOX-ის დახმარებით უფრო გაითქვა სახელი. წუთნახევრიანი ვიდეოს განთავსების შემდეგ 1000 მიმდევარი შემოემატა მათ აპლიკაციას . მარიკა კარტოზიას აუდიო კომენტარი 🎧 (დააწკაპეთ) ცნობილი ადამიანების ინფლუენსერად გამოყენებას ერთი პრობლემა აქვს – მათ შეიძლება არ ჰქონდეთ სანდოობა პროდუქტის სამიზნე აუდიტორიაში. ერთ-ერთმა პირველმა “Beauty” ინფლუენსერი თაკო საზინამ შეიძლება დიდი გავლენა იქონიოს, თუ ის რეკომენდაციას გაუწევს სახის საცხს, მაგრამ მცირე შანსი ექნება გავლენა მოახდინოს იმ პირებზე, რომლებსაც სააგარაკე ფართის ყიდვა სჭირდებათ. ფაქტობრივად, ინფლუენსერებმა ჩაანაცვლეს ტრადიციული მედია, ეს გამოიწვია იმანაც, რომ ხალხი ტელევიზიას აღარ უყურებს. მათ ურჩევნიათ, ინფლუენსერისგან მიიღონ ინფორმაცია, ვიდრე ჟურნალისტის მომზადებულ მედიაპროდუქტს გაეცნონ. ამ ცვლილებებმა ტელევიზიაში რეკლამების რაოდენობაც შეამცირა. ამერიკული მარკეტინგული კვლევების კომპანია EMARKETER-ის სტატისტიკაზე დაყრდნობით თუ ვიმსჯელებთ, მსოფლიოში 2021 წლიდან მედია რეკლამები 28%-ით შემცირდა. საინტერესოა, თუ რა გავლენა აქვს ინფლუენსერს მომხმარებლის ქცევაზე?! OBERLO- წარმოადეგნს ამერიკულ ონლაინ პლატფორმას, რომელიც ობიექტებს საშუალებას აძლევს შეიტანონ პროდუქტები ნებისმიერ მაღაზიაში. მათ მიერ ჩატარებული კვლევის თანახმად, საზოგადოების 74% გადაწყვეტილებას ინფლუენსერზე დაყრდნობით იღებს, 49% დამოკიდებულია პროდუქტის რეკომენდაციაზე, ხოლო მოსახლეობის 42% რეკლამის ნახვის შემდეგ ყიდულობს პროდუქტს (იხ. დენიელ სრელფოლის ანალიტიკური მასალა THE COMPLETE GUIDE TO GETTING STARTED WITH INFLUENCER MARKETING). პანდემიის შემდეგ კი რეკლამისათვის ინფლუენსერებს უფრო მეტ ფულს უხდიან, ვიდრე – მედიას (იხ. სარა ლიბოუს ნალიტიკური მასალა Influencer spend is growing faster than social ad spend). 2022 წლის ანალიტიკური მოანცემების თანახმად საქონლის შესყიდვის შესახებ გადაწყვეტილებას მომხმარებლის უდიდესი ნაწილი (74%) ინფლუენსერებზე დაყრდნობით იღებს. პანდემიის შემდეგ კი რეკლამისათვის ინფლუენსერებს უფრო მეტ ფულს უხდიან, ვიდრე – მედიას. დღეს ინფლუენსერ მარკეტინგის უდიდესი ნაწილი სოციალურ მედიაში გვხვდება, ძირითადად მიკრო-ინფლუენსერებითა და ბლოგერებით. აღსანიშნავია, რომ თითოეულ ინფლუენსერს სოციალურ სივრცეში თავისი ნიშა აქვს დაჭერილი. ყოველ მათგანს ინდივიდუალური კონტენტი და აუდიტორია ჰყავს, რაც ბაზრის მოთხოვნებს ამრავალფეროვნებს. როგორც ქართველმა ინფლუენსერმა ნიკა ბაქრაძემ ონლაინ მედია “Entrepreneur Georgia” – სთან თქვა, თავისუფალი ფორმატით, ბიუჯეტის გამოყოფისა და სააგენტოების დაქირავების გარეშეც ბრენდებმა შესაძლოა დიდი წარმატება მოიპოვონ. “დღევანდელ სამყაროში კონტენტი არამხოლოდ მარკეტინგის ერთ-ერთი უმთავრესი შემადგენელი ნაწილი, არამედ ადამიანისთვის მნიშვნელოვანი თვითგამოხატვის საშუალებაა.” – ნიკა ბაქრაძე სოციალურ მედიაში ბლოგერებსა და ინფლუენსერებს (ძირითადად მიკრო ბლოგერებს) ყველაზე აუთენტური და აქტიური ურთიერთობა აქვთ თავიანთ გულშემატკივრებთან. მრავალმხრივ საუკეთესო ინფლუენსერებმა თავიანთი რეპუტაცია ააშენეს ინტერნეტით, რადგან იყვნენ ექსპერტები გარკვეულ ნიშებში. ისინი ჰგვანან ძირითადი აზრების ლიდერებს, მაგრამ, როგორც წესი, თავიანთი რეპუტაცია უფრო არაფორმალურად მოიპოვეს ონლაინ აქტივობით. მათ შექმნეს ეს რეპუტაცია სოციალური შეტყობინებების, ბლოგის, დაწერილი პოსტების, მათ მიერ ნასაუბრევი პოდკასტებისა და ვიდეოების საშუალებით, რომლებსაც ისინი ქმნიან და ავრცელებენ თავიანთ იუთუბ ან სხვა სოციალურ არხებზე. თემის შესახებ მომზადებული მოკლე ვიდეო 🎥 – (დააწკაპეთ) 2022 წელს მარკეტოლოგებმა თორნიკე ხოშტარიამ, ნუგზარ თოდუამ და არიან მატინმა ჩაატარეს კვლევა (სოციალური მედიის ინფლუენსერების გავლენა ბრენდის ცნობადობაზე: ემპირიული კვლევა სოციალური მედიის ქართველი მომხმარებლებისგან), რომელიც შეეხებოდა ინფლუენსერების გავლენას სოციალურ მედიაში. ამ კვლევაში, დაახლოებით, 330 რესპონდენტი მონაწილეობდა, შეგროვდა შესაბამისი მონაცემები და შედეგად 3 ჰიპოთეზა გამოიკვეთა: ინფლუენსერის შიდა მახასიათებლები დადებით გავლენას ახდენს ბრენდის ცნობადობაზე.გარე მახასიათებლები ნდობას იწვევს დასპონსორებული კონტენტის მიმართ და ასევე გარე მახასიათებელი პოზიტიურ გავლენას ახდენს ბრენდის იმიჯზე. ამრიგად, უნდა ითქვას, რომ თანამედროვე სამყაროს განვითარებამ სოციალური ქსელების დანიშნულება ერთმნიშვნელოვნად გაზარდა. სოციალურ მედიაში ახალი ცნება „ინფლუენსერი“ გაჩნდა. ინფლუენსერები უკვე მნიშვნელოვან როლს თამაშობენ საზოგადოების ცხოვრებაში, განსაკუთრებით კი მათ ინფორმირებასა და შესყიდვების შესახებ გადაწყვეტილების მიღებაში.
სოფელ გლდანში მდებარე დიდი თეთრი ტბის მდგომარეობა ბოლო დროს სულ უფრო გაუარესდა. არხების ჩაკეტვამ და მოუვლელობამ ტბას წყალმომარაგება შეუწყვიტა რამაც მისი სწრაფად დაშრობა, დაბინძურება და დაჭაობება გამოიწვია. რა მდგომარეობაშია ტბა? დაბინძურებული ტბიდან აღებულ წყლის სინჯების კვლევა გარემოს დაცვის სააგენტომ ზაფხულში ჩაატარა. ტბაში დასაშვებზე მეტია სხვადასხვა ნივთიერებები მაგალითად: ფოსფორი, გოგირდი, ქლორიდები. ზღვარს ბევრად აღემატება ტოტალური კოლიფორმებიც. ზღვარი 5000-ია ხოლო გლდანის ტბაში ეს რიცხვი 23-30 ათასს შორის მერყეობს. მათივე დასკვნით „კლიმატური პირობების ცვლილებამ და მკვებავი არხების ფუნქციონირების მოშლამ გამოიწვია ტბის დონის კლება.“ დაახლოებით ბოლო ათი წლის განმავლობაში ტბის ფართობი 8 ჰექტრით შემცირდა და წყლის დონემაც საშუალოდ 2 მეტრით დაიწია. გადარჩება თუ არა გლდანის დიდი თეთრი ტბა რა ხდება დღეს? მოსახლეობისა და საინიციატივო ჯგუფის მოთხოვნით სახელმწიფომ 2023 წლის 31 ოქტომბერს გლდანის ტბის ზოგადი ეკოლოგიური მდგომარეობის შეფასებისა და მისი წყლით შევსების შესაძლებლობის შესახებ კვლევის მომსახურების მიზნით ტენდერი გამოაცხადა, რომელშიც 25 000 ლარიანი შეთავაზებით შპს „გამა კონსალტინგმა“ გაიმარჯვა. მოპოვებული ტექნიკური დავალების მიხედვით ქ. თბილისის მუნიციპალიტეტის მერია ტბის დაშრობის საფრთხის თავიდან ასაცილებლად ახორციელებს პროექტს, რომლის ფარგლებშიც ჩატარდება გლდანის დიდი (თეთრი) ტბის დეტალური კვლევა. კვლევა უნდა მოიცავდეს კამერალურ, საველე და ლაბორატორიულ კვლევებს. კვლევების შედეგების მიხედვით, უნდა შეფასდეს ტბის და მისი მიმდებარე ტერიტორიის ეკოლოგიური მდგომარეობა, განისაზღვროს მისი შევსებისა და გაჯანსაღებისთვის საჭირო კონკრეტული ღონისძიებები. ხელშეკრულების პროექტის მიხედვით საბოლოო შედეგი კომპანიამ ხელშეკრულების გაფორმებიდან 60 დღის ვადაში უნდა წარადგინოს. ხოლო პირველი ეტაპის კვლევების ანგარიში ხელშეკრულების ძალაში შესვლიდან 30 დღის ვადაში. ნანა ალავიძე – მაცხოვრებელი – „აქ, სახლი 6 წლის წინ ტბის ხათრით ვიყიდე. ჰაერიც გაცილებით უკეთესი იყო, სივრცეც, წყალიც“. ტბის დაშრობა-დაბინძურებამ მის მიმდებარედ სუნის პრობლემაც შექმნა, რომელიც ზაფხულში გლდანის მე-7 და მე-8 მიკროებამდეც კი აღწევს.“ისეთ გაუსაძლისი სუნი იყო ღამე ფანჯრებს ვეღარ ვაღებდით. ბავშვები აივანზეც ვერ გამყავდა”. საშინელი სუნის გამო მოსახლეობის ნაწილი ადგილის დატოვებასა და სხვაგან გადასვლაზეც ფიქრობს. „მე მაგალითად შემდეგ ზაფხულს თუ იგივე მოხდება აქ არ გავჩერდები მეორე სახლიც მაქვს და წავალ იქ. თუ არ მიხედეს გავყიდი კიდევაც”. რითი იკვებება ტბა? ტბა ბუნებრივი წარმოშობისაა, თუმცა ნაჟური და მიწისქვეშა წყლების გარდა ადგილობრივების თქმით ხელოვნურადაც იკვებებოდა. ტბაში წყალი ოთხი დიდი არხიდან ჩადიოდა, რომელთაგან სამიც 2010 წელს დაწყებული თბილისის რკინიგზის პროექტის მშენებლობისას ჩაიჭრა, კალაპოტი შეეცვალა და ტბის მაგივრად ახლომდებარე ფერდობზე მიედინება, სადაც საცხოვრებელი სახლები დგას. დარჩენილი ერთი არხი კი დაბინძურებულია და ვერ ასრულებს თავის მოვალეობას. მედეა გოგსაძე, საინიციატივო ჯგუფის წევრი – „როდესაც წვიმა მოდის იქ მაცხოვრებლები ამბობენ, რომ მთელი მდინარე მიედინება და შედის გვირაბში.“ ბუნებრივი ტბა თუ უბრალოდ ტბორე? საქართველოს წყლის რესურსების მართვის შესახებ კანონის მე-10 მუხლის მესამე პუნქტის მიხედვით. – „წყლის ობიექტის მიწა შეიძლება გადაეცეთ ფიზიკურ და იურიდიულ პირებს საკუთრებაში (გარდა ბუნებრივი ტბის ფსკერისა, მდინარის კალაპოტისა, ასევე წყალმომარაგების წყლის ობიექტის სანიტარიული დაცვის ზონის პირველი სარტყლისა)“ . თბილისში ერთ-ერთი დიდი ბუნებრივი ტბა და წყლის რესურსი უბრალო სასოფლო-სამეურნეო მიწის ნაკვეთად 1997 წელს მცხეთის რაიონის გამგეობის №201 გადაწყვეტილებით გადაკეთდა და იჯარით გაიცა. ამის შემდეგ უკვე 2006 წელს სოფელი გლდანის საკრებულომ მოიჯარის განმარტებაზე დაყრდნობით დაადასტურა, რომ დაახლოებით 70 წლის წინ ბუნებრივად შექმნილი ტბა „ხელოვნურად შექმნილი ტბორია და გაშენებულია სახნავ მიწაზე“ და აღნიშნულით მცხეთის რაიონის გამგეობამ მიმართა მცხეთის რაიონის სახელმწიფო ქონების აღრიცხვისა და პრივატიზების სამსახურს. საინიციატივო ჯგუფის მიერ მოპოვებული დოკუმენტების მიხედვით ამის შემდეგ 2004 წელს ტბის მიწა იჯარით მოქალაქე გია აბუაშვილმა აიღო, გამოისყიდა და 2008 წელს ნატალია კვანტალიანს მიჰყიდა. ახლა ვისია გლდანის ტბა? ამჟამად ტბის საკუთრების საკითხი ცოტა ბუნდოვანია, რადგან ერთი კონკრეტული მფლობელი არ ჰყავს. საჯარო რეესტრის მონაცემებით ამჟამად ტბა ოთხ ნაწილადაა გაყოფილი. აქედან ორი ნაწილი ეკუთვნის ნათია ჩიჩუას(ნატალია კვანტალიანის შვილს) ერთი შპს“ჯანოს“, რომლის 100% მესაკუთრეც ირაკლი ჯანიაშვილია, ხოლო მეოთხე მცირე ნაპირის ნაწილი ჯერაც სახელმწიფოს საკუთრებაში ფიქსირდება. საინტერესოა ისიც, რომ რეესტრში კერძო საკუთრებაში არსებული სამივე ტერიტორია სასოფლო-სამეურნეო მიწის ნაკვეთადაა მითითებული და არცერთ მოპოვებულ სხვა დოკუმენტში ამჟამად, ტბა ტბის სტატუსით არ ფიგურირებს. ნატალია კვანტალიანი, მესაკუთრე, ბიზნესმენი – „გინდა ადგილმონაცვლეობა? კი ბატონო. შევცვალოთ დავუბრუნოთ ტბის ფსკერი ხალხს. სამართლებრივ ჭრილში გადაეცეს სახელმწიფოს. ჩვიდმეტი სხვადასხვა კერძო მოსახლისგან შევიძინე ტბის ფსკერი და მისი მიმდებარე ტერიტორია, დაახლოებით 35-37 ჰექტარი კეთილსინდისიერად საჯარო რეესტრის, ნოტარიული და იურიდიული კუთხით. ბუნებრივი რესურსები არ იყიდება და მე წყალი არ მიყიდია. იყვნენ ადამიანები, ვისაც საბუთი არ ჰქონდათ და ვერ ვიყიდე. იძახდნენ, თითქოს მეპატრონე ტბას აშრობდა იმის გამო, რომ კორპუსები აშენებულიყო. მივესალმები იმ გამოკვლევებს, რომელმაც მოსახლეობას და საზოგადოებას დაანახა თუ რა იწვევდა ტბის დაშრობას.“ მედეა გოგსაძე, საინიციატივო ჯგუფის წევრი – „სამწუხაროდ ტენდერში მითითებული არ არის შრობის მიზეზების დადგენა. მაგრამ ეს ძალიან აუცილებელია“. საინიციატივო ჯგუფმა და ტბის მაცხოვრებლებმა 2023 წლის სექტემბერში სს „საქართველოს რკინიგზას“ განცხადებით მიმართეს, დაზიანებული არხებისა და სანიაღვრე სისტემების აღდგენაში მიეღოთ მონაწილეობა, თუმცა უარი მიიღეს, რადგან „გარემოს ეროვნული სააგენტოს“ მონიტორინგის დეპარტამენტის ჰიდროლოგიურ კვლევაში არაფერია ნახსენები სს „საქართვეკლოს რკინიგზის“ შესაძლო ბრალეულობის შესახებ. გლდანელი მოსახლეობა ასევე ითხოვს შეიქმნას საპარლამენტო კომისია, რომელიც განიხილავს ბუნებრივი ტბის, სასოფლო-სამეურნეო მიწად გადაკეთების საკითხს და მცხეთის რაიონის გამგეობის და გლდანის საკრებულოს უკანონო ქმედებას. უნიციპალიტეტის მთავრობის სხდომაზე 2023 წლის ნოემბერში თბილისის მერმა კახა კალაძემ განაცხადა, რომ ტბა, რომელიც წინა ხელისუფლების დროს გაიყიდა შესაძლოა, სახელმწიფო საკუთრებაში დაბრუნდეს. კახა კალაძე, ქ.თბილისის მერი – „დაელაპარაკეთ ეკონომიკის სამინისტროს, დეტალები გაიარეთ, რა კრიტერიუმებით იქნა გასხვისებული აღნიშნული ტერიტორია, რა ვალდებულებები იყო. შეიძლება მოგვიწიოს აღნიშნული სივრცის სახელმწიფოსთვის დაბრუნება“. გლდანი თავისი შემოგარენით თბილისის ყველაზე დიდი და მჭიდრო დასახლებაა. ქალაქში ბევრი ბუნებრივი ტბა და ტბორეა, რომელიც სპეციალურად სარეკრეაციოდ შეიქმნა მაგალითად: ლისის ტბა, კუსტბა, თბილისის ზღვა. გლდანში მცხოვრებ ხალხს კი ასეთი ადგილის მოსააძებნად ქალაქის მეორე ბოლოში წასვლა უწევს. ნანა ალავიძე – მაცხოვრებელი – “აქვე თუ ხარ 5 წუთში მოხვალ და შუა მიკროებიდან 15 წუთიც არ დასჭირდება აქ ამოსვლას. ფეხით აქედან მეტრომდე ჩასასვლელად მაქსიმუმ 30 წუთი მჭირდება. გაჭირვების წლები, რომ იყო აქ დაჭერილი თევზით ხალხმა წლები გადაიტანაო ამბობდნენ. ვინც აქ ვცხოვრობთ ძაან გვინდა, რომ ეს ტბა იყოს“. მასალის ავტორი: ანა ჩალაშვილი IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის სტუდენტი მასალა მომზადდა საგან “ახალი მედიის” ფარგლებში.
2
ინტერვიუს სტუმარია თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მედიცინის ფაკულტეტის სტუდენტი თამარ გაგნიძე. თამარმა ძალიან მცირე ასაკიდან გადაწყვიტა, ცხოვრება ამ სფეროსთვის დაეკავშირებინა – ჯერ კიდევ მაშინ, როცა თოჯინებით თამაშის დროს მისი საყვარელი საქმე მათი მოვლა და მკურნალობა იყო. თამარი მომავალი კარდიოქირურგია და გადაწყვეტილი აქვს, ამ საქმეს თავისი დროის უმეტესი ნაწილი დაუთმოს. თამარს უნივერსიტეტში ვეწვიეთ. თამამად გვესაუბრა სამსახურში არსებულ სამუშაო პირობებზე. უკვე ნახევარი წელია, თამარი ერთ-ერთი საავადმყოფოს ინტენსიურ განყოფილებაში მედდის დამხმარედ მუშაობს. – თამარ, გაგვეცანი.. მოკლედ მოგვიყევი შენ შესახებ. – მე ვარ თამარ გაგნიძე. 24 წლის. V კურსის მედიცინის ფაკულტეტის სტუდენტი ვარ თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. სწავლის პარალელურად ვმუშაობ კავკასიის მედიცინის ცენტრში, ინტენსიურ განყოფილებაში, მედდის დამხმარედ. საკმაოდ დატვირთული ვარ, მაგრამ ეს მდგომარეობა არ მამძიმებს, პირიქით, ენერგიით და მოტივაციით მავსებს. – იყო კონკრეტული ადამიანი, ვინც შენს გადაწყვეტილებაზე გავლენა მოახდინა, როცა პროფესია აირჩიე? – არა, არ ყოფილა. ეს იყო ჩემი პირადი გადაწყვეტილება. მედიცინა ბავშვობიდან მაინტერესებდა. მშობლებს არასდროს უთქვამთ, რომ ექიმი უნდა ვყოფილიყავი, არც რაიმე სხვა პროფესია ურჩევიათ. ჩემს პროფესიულ არჩევანში თავისუფალი ვიყავი და არავინ ჩარეულა. პირიქით, მირჩევდნენ, რაიმე მარტივი მესწავლა, მაგრამ ჩემმა მტკიცე გადაწყვეტილებამ ყველაფერი გადაწონა. – მედიცინის რომელი მიმართულება გაინტერესებს ყველაზე მეტად? – ზოგადად, მედიცინის ყველა დარგი არის ძალიან საინტერესო. რაც უფრო ვიზრდები და მაღალ კურსზე გადავდივარ, ამას მით მეტად ვიაზრებ. ყოველი ახალი საგნის სწავლისას ვხვდები, რომ ყველა სფერო ძალიან მაინტერესებს და დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი მედიცინის ნებისმიერ სფეროში, მაგრამ განსაკუთრებულად მაინტერესებს კარდიოქირურგია. მეხსიერებაში ბავშვობიდან მაქვს მოგონება, როგორ ვეუბნებოდი საკუთარ თავს, რომ მე უნდა ვყოფილიყავი გულის ექიმი. ამიტომ მედიცინა ჩემთვის პირველ რიგში ასოცირდება კარდიოქირურგიასთან და კარდიოლოგიასთან. ჩემს ბავშვობაში ტელევიზიით სამედიცინო თემატიკის გადაცემა გადიოდა. იქიდან ერთი კადრი მახსოვს ყველაზე ცხადად. ღია გულზე მიმდინარეობდა ოპერაცია. ამ ერთმა კადრმა იმდენად დიდი და გასაოცარი შთაბეჭდილება მოახდინა, რომ ამ მოგონებას ვუკავშირებ ჩემს მომავალ გადაწყვეტილებას, საქმიანობის სფეროდ მედიცინა ამერჩია. მაშინ ძალიან პატარა ვიყავი, ჯერ სკოლაში არც დავდიოდი. – მედიცინა ფართო სფეროა, რატომ მაინცდამაინც კარდიოქირურგია? რაიმე კონკრეტულს უკავშირდება შენი ეს გადაწყვეტილება – კარდიოქირურგია ჩემთვის ძალიან საინტერესოა. მრავლისმომცველი და რთული ორგანოა გული. ამასთანავე, საქართველოში არ გვყავს კარდიოქირურგი ქალი. რაღაც მხრივ, პროტესტიც მაქვს ამის მიმართ. ბევრი ლექტორისგან მინახავს გაოცება, რომ, თითქოს, ქალი ვარ და ქირურგია რატომ მაინტერესებს. არ მინდა ისე გამომივიდეს, თითქოს, ვინმეს რამეს ვუმტკიცებ, ეს სრულებით არ მაინტერესებს, მაგრამ საკუთარ თავს ვარწმუნებ, რომ არავისზე ნაკლები ქალები არ ვართ. ჩემი დაკვირვებით, გოგონები უფრო ყოჩაღები არიან სწავლის მხრივ, ვიდრე ბიჭები. არ ვიცი, ეს ჩემს შემთხვევაში დაემთხვა, თუ, ზოგადად, გოგონები უფრო მონდომებულები ვართ. ესეც რომ არა, გული, როგორც ორგანო, ჩემთვის ძალიან საინტერესოა. ყველაფერი მაინტერესებს, რაც გულს უკავშირდება. ჩემი ოცნებაა, ოდესმე გულის ტრანსპლანტაცია გავაკეთო. – გქონია რაიმე ცხოვრებისეული შემთხვევა, რამაც მიგიყვანა იმ გადაწყვეტილებამდე, რომ ექიმი გამხდარიყავი? – ცხოვრებაში არ მქონია ასეთი შემთხვევა. რაც სწავლა და, სწავლის პარალელურად, მუშაობა დავიწყე, ვხედავ, რომ ბევრმა ჩემ ირგვლივ მყოფმა, საქმის სიმძიმის თუ სირთულის გამო დაანება სწავლას თავი. უმეტესობამ უბრალოდ ვერ გაუძლო ამ დატვირთვას. ჩემს შემთხვევაში, პირიქით მოხდა. დრო ჩემში არაფერს ცვლის, იმის გარდა, რომ უფრო და უფრო დარწმუნებული ვხდები ჩემი არჩევანის სისწორეში. მეტად მტკიცე ხდება ჩემი გადაწყვეტილება, ამ საქმიანობას დავუთმო ცხოვრება. ეს სფერო რომ რთულია, ბევრ ადგილას სამუშაო პირობები რომ საკმაოდ მძიმეა, გრაფიკიც ქაოსური და არახელსაყრელია, – არ აღმოჩნდა ჩემთვის დაბრკოლება. პირიქით. ვფიქრობ რომ, როცა რაიმე მიზანი გაქვს და მას ვერაფრით აღწევ, უნდა შეცვალო საშუალება და არა მიზანი. – რა არის შენი პიროვნული სიძლიერე და სისუსტე? – სიძლიერედ მიმაჩნია უნარი, ყველაფერი გავაკეთო მიზნის მისაღწევად და არ ვნებდები, სანამ არ ვაღწევ იმას, რაც მინდა. უფროსი დაც ექიმი მყავს, ისიც 18 წლიდან მუშაობს. თავიდანვე ვიცოდი ამ სფეროს სირთულე, მაგრამ არ მეშინია არც წვალების, არც ბრძოლის. არასდროს დამიხევია უკან შიშის გამო. ჩემი სისუსტე სიზარმაცეა. შემიძლია, ბევრად უკეთესი ვიყო, ვიდრე ახლა ვარ, თუმცა, სიზარმაცე მძლევს ხოლმე და ეს საკუთარ თავში საშინლად მაბრაზებს. ვებრძვი ამ თვისებას ჩემში და ვმუშაობ მის გამოსასწორებლად. – პაციენტების, განსაკუთრებით, მძიმე პაციენტების მიმართ თუ გაქვს ემპათიის განცდა? – ინტენსიურ განყოფილებაში, იქ, სადაც მე ვმუშაობ, ბევრნაირი პაციენტია – რეანიმაციული, კარდიოლოგიური განყოფილების პაციენტებიც, პოსტ-ოპერაციული, პალიატიური. გაერთიანებული, საერთო სივრცეა. ბევრნაირ პაციენტთან მაქვს შეხება. პირველ დღეს სამსახურში მყავდა პაციენტი, მოხუცი ქალბატონი, პოლიტრავმით იყო მოთავსებული ჩვენს განყოფილებაში, ძალიან ემოციური და შეშინებული. ხელზე ხელს ხშირად მკიდებდა და მეუბნებოდა, რომ სიკვდილის ეშინია. მთხოვდა, არ დამეტოვებინა. მიწევდა მისი დამშვიდება, გვერდით ყოფნა, გამხნევება, დაპირება, რომ არაფრის დიდებით არ მივატოვებდი. თამარ გაგნიძე: “იმის მიუხედავად, ემოციური ხარ თუ არა, არასდროს გტოვებს განცდა, რომ ცოცხალ ადამიანებთან გაქვს შეხება და ეს ემოციები ავტომატურად შენზეც გადმოდის. როცა განსაკუთრებით მძიმე პაციენტებს უვლი, შეუძლებელია, მათ მიმართ თანაგრძნობა არ გაგიჩნდეს”. ექთანს ისეთი გრაფიკი აქვს, სულ სირბილი გვიწევს, მთელი დღის მანძილზე დაჯდომის დრო არ გვაქვს. ბევრი პაციენტი გვყავს ჩაბარებული. იმის მიუხედავად, რომ ჯერ დამხმარე ვარ და დიდი პასუხისმგებლობები არ მაკისრია, მაინც ვთვლი, რომ საჭირო ვარ სამსახურში. ამ ქალბატონმა ეს მაგრძნობინა. ჩემი გვერდით ყოფნა ხშირად სჭირდებოდა. მისი მდგომარეობის მაჩვენებლებს ხშირად ვაცნობდი, რომ დამემშვიდებინა და გამემხნევებინა. იმის მიუხედავად, ემოციური ხარ თუ არა, არასდროს გტოვებს განცდა, რომ ცოცხალ ადამიანებთან გაქვს შეხება და ეს ემოციები ავტომატურად შენზეც გადმოდის. როცა განსაკუთრებით მძიმე პაციენტებს უვლი, შეუძლებელია, მათ მიმართ თანაგრძნობა არ გაგიჩნდეს. – შენი ფსიქიკისთვის რამდენად რთულია მუდმივად ტკივილში მყოფი ადამიანების გვერდით ყოფნა? – ძალიან მძიმეა რეანიმაციის სიტუაცია. იქ მომუშავე ხალხი ხშირად ამბობს, რომ არჩევანის არსებობის შემთხვევაში უპირატესობას სიკვდილს მიანიჭებდნენ, ვიდრე იქ მოხვედრას. რეანიმაციაში მყოფ პაციენტებს რომ ვაკვირდები, როგორ ტკივილს და ტანჯვას გადიან, ჩემშიც ძლევს სურვილი, აღარ ვიყო, ვიდრე იქ ვიყო. თავიდან, სანამ მუშაობას დავიწყებდი, სულ მქონდა შიში, რომ ვერ შევძლებდი, ემოციურად ვერ გავუძლებდი ამხელა სტრესს; მეგონა, ჩემი მენტალური მდგომარეობა უფრო დამძიმდებოდა. მაგრამ ვისწავლე, რომ სანამ უშუალოდ არ ცდი, წინასწარ დასკვნა არ გააკეთო. შორიდან ყველაფერი გაცილებით მძიმე ჩანს, იქ ყოფნის პროცესში კი ამას ვერ იაზრებ. დრო არ გაქვს, უბრალოდ. ყველა პაციენტის შემთხვევაში გათავისებული მაქვს, რომ ტანჯვის მიუხედავად, ისინი აქ არიან იმისთვის, რომ ჩვენ მათ დავეხმაროთ. მათი საუკეთესო ინტერესებისთვის გავაკეთოთ ყველაფერი, რაც შეგვიძლია. ისიც ვიცი, რომ ყველა პაციენტს ვერ დავეხმარები. უმწეობის განცდა მაქვს, მაგრამ ეს რეალობაა და უნდა შევეგუო. ემოციურად საკუთარი თავი უნდა შეამზადო იმისთვის, რომ გადარჩე. – გრძნობ პასუხისმგებლობას პაციენტების მიმართ, რომლებიც იტანჯებიან? – დიახ, დიდ პასუხისმგებლობას ვგრძნობ. ეს მაშინვე განვიცადე, როცა პირველი პაციენტი ჩამაბარეს. მისთვის წამალი უნდა გამეკეთებინა. მარტივი კანქვეშა ინიექცია უნდა გამეკეთებინა, ინსულინის ნემსით. ვნერვიულობდი. მინდოდა, არაფერი სტკენოდა და მაქსიმალურად ვფრთხილობდი. ეს ყველაფერი საპასუხისმგებლო და საინტერესოა ჩემთვის. ამასაც ეჩვევი. მეტი პატივისცემა გიჩნდება საკუთარი თავის მიმართ, როცა დიდ პასუხისმგებლობებს ეჭიდები. და ეს პასუხისმგებლობა რაც უფრო დიდია, მით უფრო მეტია კმაყოფილებაც საკუთარი თავის მიმართ. პასუხისმგებლობები თვითდაჯერებულს მხდის. მაგრძნობინებს, რომ რაღაცისთვის საკმარისი ვარ, თუნდაც, ღირსი ვარ იმ სამსახურში ყოფნის.
თბილისში, აბრეშუმის ფაბრიკის ტერიტორიაზე ცათამბჯენების მშენებლობა აქტიურ ფაზაში შედის. პროექტის მიხედვით, თბილისის ისტორიული ნაწილის განაშენიანების რეგულირების ზონაში, ორი, 52- და 40 სართულიანი ცათამბჯენის მშენებლობა იგეგმება. თბილისური ცათამბჯენები ექსპერტების თქმით, საპროექტო იდეის განხორციელება კიდევ უფრო დაამძიმებს ამ ტერიტორიაზე არსებულ ისედაც რთულ სატრანსპორტო პრობლემებს, ხოლო ბუნებრივი რესურსების განადგურების მხრივ, დააზიანებს ეკოლოგიას. რეპორტაჟში ნახავთ, რა ეწირება აღნიშნული ცათამბჯენების აშენებას და რა საფრთხეები შეიქმნება ბუნებრივი რესურსების განადგურების მხრივ. მასალის ავტორები: ლუკა ამბალია, მარიამ ეგაძე IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის სტუდენტები
1
თეატრისა და კინოს მსახიობი მაკა ძაგანია საზოგადოებამ სერიალ „ჩემი ცოლის დაქალებიდან“ გაიცნო. სერიალში მოხვედრამდე მაკამ დიდი გზა გაიარა, მარტოხელა დედობის სირთულე გამოცადა. პარალელურად სწავლობდა, მხოლოდ თეატრალური გამოცდილება ჰქონდა და დედის პროფესიული სტატუსის მიუხედავად, თავად გაიკვალა გზა სამსახიობო სფეროში. – პირველი შვილი, ნუცა, მარტომ გაზარდეთ, როგორი იყო მარტოხელა დედის გზა? – მარტოხელა დედობა ძალიან ძნელია, გულწრფელად. მაშინ თან პატარა ვიყავი და რეალურად, დედაჩემი რომ არ დამდგომოდა გვერდში, ძალიან გამიჭირდებოდა. მეორე შვილი როცა გავაჩინე და ქმარი მედგა გვერდში, მაშინ მივხვდი, თუ რამხელა პასუხისმგებლობა მქონდა პირველი შვილის აღზრდისას მე, პატარას, საკუთარ თავზე აღებული. როდესაც ორი მშობელი ინაწილებს პასუხისმგებლობას, სულ სხვაა. მიუხედავად იმისა, რომ დედა მეხმარებოდა, ძალიან, ძალიან რთული გზა გავიარე. – როგორ მოახერხეთ ამ პერიოდში თეატრალურ უნივერსიტეტში სწავლა? – მეორე კურსზე ვიყავი, როდესაც გავთხოვდი, მესამე კურსზე ნუცა გავაჩინე.. პარალელურ რეჟიმში ხდებოდა ყველაფერი და ესეც რთული პროცესია. როდესაც პატარა გყავს და თან დედაჩემსაც, რომელიც მეხმარებოდა, გადაღებების გამო, დატვირთული გრაფიკი ჰქონდა, რთული იყო. მაინც მოვახერხე სწავლა და უნივერსიტეტის დამთავრება, რაშიც ბებიამ და ბაბუამ დიდი როლი ითამაშეს – პარალელურად, კიდევ მყავდა ბავშვის დამტოვებელი, მათი სახით. მერე ძიძაც ავიყვანე, რომ ბავშვი სასეირნოდ გაეყვანა ხოლმე, როცა ვერ ვიცლიდი. – შემდეგ მოხვდით საქართველოში დღესდღეობით ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილ სერიალში „ჩემი ცოლის დაქალები“. რა შეცვალა თქვენს ცხოვრებაში ამ როლმა? – ჩემი ცხოვრების დიდი პერიოდი გამომატოვებინე (იცინის). დიდი გზა გავიარე, რომ ამ ეტაპამდე მოვსულიყავი. მე მაქვს თეატრისა და კინოს მსახიობის დიპლომი და ყველაზე ცუდი ისაა, რომ კინოსთან შეხება საერთოდ არ მქონია, კამერა ჩვენ წინ არავის დაუყენებია და არავის უსწავლებია კამერასთან მუშაობა. აქედან გამომდინარე, „ჩემი ცოლის დაქალებში“ რომ მოვხვდი, სრულიად გამოუცდელი ვიყავი ამ სფეროში, რადგან თეატრი და კინო ძალიან განსხვავდება ერთმანეთისგან. თუმცა, ორივე საინტერესო და სასიამოვნოა, მიუხედავად იმისა, რომ, ფაქტობრივად, ორი განსხვავებული პროფესიაა. სერიალში მოხვედრის შემდეგ, ნელ-ნელა ავუღე ალღო ყველაფერს და კამერასთან მუშაობის სიამოვნება ვიგრძენი. სერიალმა მომიტანა ის, რომ ქუჩაში გასვლისას ამდენი ბედნიერი, გაღიმებული სახე მიყურებს… ამდენი დადებითი ემოცია რომ მოდის, მარტო ეს ღირს ყველაფრად (იღიმის). – ახსენეთ, რომ კინოსა და თეატრის მსახიობობა ორი განსხვავებული პროფესიაა, რა სხვაობაა მათ შორის? – თეატრს სჭირდება ყველაფერი უფრო მასშტაბური, შეფასებაც, ხმაც, მიმოხედვაც, ყველაფერს აკეთებ უფრო დიდს. კინოს სჭირდება მცირედი, შეიძლება, არაფერი გააკეთო და თვალის ოდნავ გახელით გამოხატო იგივე ემოცია, რასაც თეატრში სჭირდება გრანდიოზულობა – ფიზიკური მოძრაობითაც, ხმითაც… – დედა რეჟისორია და თქვენს სამსახიობო კარიერაში თუ მიუძღვის რაიმე წვლილი? – კი, ძირითადად მბლოკავდა… მართლა გეუბნები (იცინის). იყო ასეთი სერიალი „მტვრის გემო“, რომელზეც დედაჩემი მუშაობდა. მეც ამ დროს უკვე მსახიობი ვიყავი. სხვა რეჟისორმა დედაჩემს სთხოვა, რომ პატარა ეპიზოდში სხვა მსახიობის მოძებნის ნაცვლად, ბარემ ჩემთვის ეთქვა, რომ მეთამაშა. დედაჩემმა უთხრა – არა, კაცო, სად სცალია მაკასო (იცინის). რეჟისორი ეხვეწებოდა და მაინც უარით გაისტუმრა, არადა, მაშინ ასეთი მოუცლელიც არ ვიყავი. უბრალოდ, მარინას არასდროს არავისთან სიტყვა არ უთქვამს, რომ ჩემი შვილია და გადავიღოთო. რეალურად, ამ სფეროში მე თვითონ გავიკვალე გზა, დანარჩენში ყველაფერში კი ჩემი ზურგია დედაჩემი. – „ჩემი ცოლის დაქალებში“ თქვენი პერსონაჟი, თინა, საკმაოდ მკაცრი და კრიტიკულად მოაზროვნეა, რამდენად ჰგვანან მაკა და თინა ერთმანეთს ხასიათითა და მსოფლმხედველობით? – რაღაცებით ჰგვანან, მაგრამ რაღაცებით რადიკალურად განვსხვავდებით. ყველა ადამიანი იძერწება, როცა მსოფლმხედველობა გიყალიბდება და ხდები ისეთი, როგორიც ხარ. თუმცა, ყველა ადამიანში არის ის „სხვაც“, მაგრამ შენ „ამას“ ირჩევ, რადგან „ეს“ გგონია სწორი და მიდიხარ ამ კუთხით. თინას ხასიათში არის ის, რა თქმა უნდა, რაც ჩემშიცაა, მაგრამ დიდი ნაწილი არა. ყოფილა შემთხვევა, როცა ზოგიერთ სცენასთან დაკავშირებით პროტესტი მქონია, ვამბობდი, ცოტა მოვალბოთ, ცოტა სხვანაირი გავაკეთოთ, არ შეიძლება ასე ძალიან-მეთქი (იცინის), მაგრამ ასე უნდათ და მივყვებით მერე ამ ხაზს. იშვიათია, რომ ადამიანმა გმირი ითამაშო და შენში მისი რაღაც ნაწილი არ იყოს; მაგრამ პარალელურად ეს არის გამოგონილი პერსონაჟი, რომელსაც თავისი ხასიათი, შეხედულებები და უნარ-ჩვევები აქვს. – საკმაოდ დიდი ხანია თინას პერსონაჟი არსებობს. თქვენზე გავლენა თუ მოუხდენია, ან რაიმე თუ შეუცვლია თქვენში? – კონკრეტულად, რაიმე არ შეუცვლია. ჩათვალე, რომ თინა ჩემი უახლოესი მეგობარია, ჩემი ცხოვრების ნაწილია, რომლის ბევრ აზრსაც ვითვალისწინებ. თუმცა, ასევე ბევრ რამეზე პროტესტის გრძნობა მიჩნდება. – ამასთან ერთად, ილიაუნის თეატრის მსახიობი ხართ. თქვენი გამოცდილებით, რა მდგომარეობაა დღეს საქართველოში, თეატრის განვითარების კუთხით? – პანდემიის პერიოდამდე ძალიან ცუდი მდგომარეობა იყო; თითქოს, არავის უნდოდა თეატრი, მილევად მდგომარეობაში არსებობდა. იდგმებოდა ძალიან კარგი სპექტაკლები, მაგრამ ინერციით ისე ვერ მიდიოდა, როგორც ჩვენ გვჭირდებოდა. 21-ე საუკუნეში, ციფრულ სამყაროში, ყველა ფილმზე, კინოზე გადაერთო, თითქოს, აღარ სჭირდებოდათ ცოცხალი ორგანიზმი, თეატრი, რომელიც მართლა ჯადოსნურია, სხვანაირი სამყაროა. პანდემიის შემდეგ უფრო დაიწყეს თეატრში სიარული, განსაკუთრებით, ახალგაზრდებმა. ეს ძალიან მიხარია. – თეატრში მაყურებლის „დეფიციტის“ გამო, თუ დაგიყენებიათ თქვენი თეატრალური კარიერა კითხვის ნიშნის ქვეშ? – ყოფილა შემთხვევა, როდესაც სცენაზე ბევრად მეტი ადამიანი ვმდგარვართ, ვიდრე პარტერში მჯდარა და გვითქვამს, რომ – კარგი, ხალხო, რა, ჩვენზე მეტი მაინც ხომ უნდა იყოს მაყურებელიო?! მაგრამ ის, რომ მოდი, ხვალ სპექტაკლი აღარ დანიშნოთ, არასდროს არავის გვიფიქრია. თეატრი გწამლავს, დამოკიდებულებას იწვევს, შენი ცხოვრების წესი ხდება, უამისოდ რომ აღარ შეგიძლია. ძალიან დიდი ადრენალინია… ამბობენ, მსახიობი სანამ სცენაზე გავა პრემიერის წინ, კარდიოგრამა რომ გადაუღო, ისეთი შინაგანი მდგომარეობა აქვს, ინფარქტის წინა პერიოდს ჰგავსო. ეს სიყვარული არის ის, რაც მსახიობს „იჭერს“, თორემ, დღესაც თეატრიდან, რეალურად, არ არის ის შემოსავალი, რომლითაც შეიძლება, ადამიანმა იცხოვროს. ამიტომ არ გიჩნდება ის შეგრძნება, რომ რადგან მაყურებელი არ არის… ვინც არის, მათგან იღებ ისეთ ემოციებს და მათი ტაშიც იმდენს ნიშნავს, მაინც მიგაჩნია, რომ ღირდა, ორლარ-ნახევარიც რომ აიღო. ყოფილა, სხვათა შორის, ასეთი შემთხვევები, როდესაც გაყიდული ბილეთებიდან ვიღებდით ანაზღაურებას „სარდაფის“ პერიოდში და ორლარ-ნახევარი, სამლარ-ნახევარიც შეგვხვედრია თითო მსახიობს. თუმცა, მაინც ღირდა. – დათმობდით ოდესმე მსახიობობას მაღალანაზღაურებადი, აბსოლუტურად განსხვავებული პროფესიის სანაცვლოდ? – ასე არ დავთმობდი, რა თქმა უნდა. ახლა ჩემთვის წარმოუდგენელია, თუნდაც, მაღალანაზღაურებად სამსახურში წასვლა იმიტომ, რომ ჩემი საქმე არის ეს… არ ვიცი, სად უნდა შემომთავაზონ, რომ დავთანხმდე. არქიტექტურა-დიზაინზე ვერავინ წამიყვანს (იცინის). – თუნდაც, ისეთ რამეზე, რაც გამოგდით, ან რომ ისწავლით და აუცილებლად გამოგივათ. – (ფიქრობს) არა, ვერა. თუ დასათმობი იყო, აქამდე უნდა დამეთმო (იცინის), მაგრამ ვერა, ძალიან ჩემია, აქ ვგრძნობ თავს ყველაზე კარგად. – თუ ყოფილა ისეთი შემთხვევა, რომ რაიმე სერიალის ან ფილმის ქასთინგზე გახვედით და როლზე არ დაგამტკიცეს? – ვერ ვიხსენებ კონკრეტულად, მაგრამ იქნებოდა ასეთი შემთხვევა. რაღაც ქასთინგებზე დავდიოდი ხოლმე. ყველგან არ მითამაშია, მაგრამ ვერ ვიხსენებ… – თეატრში თუ მომხდარა ისე, რომ რაღაც კონკრეტული როლის თამაში გინდოდათ და სხვა ათამაშეს? – თეატრში პიესას რომ დგამდნენ ხოლმე, მოლოდინი, რომ რომელიღაც კონკრეტულ როლს მე ვითამაშებდი, არასდროს მქონია. ოთარ ეგაძის სტუდენტი ვიყავი, მისი გაზრდილი ვარ და ზუსტად იცოდა, სად რა უნდა მოეცა ჩემთვის. ჩემი ყველა გმირი მიყვარს, რომელიც თეატრში მითამაშია… ოთარი მაძლევდა იმის საშუალებას, რომ ჩემი თავი სხვადასხვა როლზე მეცადა. –
