შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის
მედია ცენტრი
სიახლეები
Page: 15
გთავაზობთ IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის მეორე კურსის სტუდენტების მიერ მომზადებულ გაზეთს, რომელიც მომზადდა საგან “გაზეთის წარმოების” ფარგლებში. პედაგოგი – მალხაზ გაგუა, IBSU-ს ასოცირებული პროფესორი. მთავარი გაზეთი
„თუ სტუდენტს ქართული ენის შესასწავლად ერთი დამატებითი წელი სჭირდება, მაშინ პროგრამა თავადვე ცხადყოფს სისტემურ პრობლემას. გამოდის 12 წელი სკოლაში არასრულყოფილ განათლებას ვიღებთ“, – გოჰარ აღჯოიანი. თავად 24 წლისაა, ეთნიკურად სომეხია, წარმოშობით ნინოწმინდის სოფელ დიდი არაქალიდან, თუმცა რამდენიმე წელია დედაქალაქში ცხოვრობს. 2017 წელს, „1+4“ პროგრამის ფარგლებში, თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ჩაირიცხა და 2022 წელს ფსიქოლოგიის ფაკულტეტი დაამთავრა. როდესაც ეთნიკური უმცირესობის წარმომადგენელი საქართველოში არაქართულეონოვან სკოლას ამთავრებს, განათლების გაგრძელების სურვილის შემთხვევაში, ძირითადად ორი არჩევანი აქვს – ჩააბაროს ეროვნული გამოცდები მიღებული ფორმატით ან ჩააბაროს მხოლოდ უნარების გამოცდა მშობლიურ ენაზე. პროგრამაზე მოსახვედრად საჭიროა აბიტურიენტი იყოს საქართველოს მოქალაქე, რადგან საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების სამინისტრო არ ამოწმებს მსურველის ეთნიკურ წარმომავლობას. უნარების გამოცდის ჩაბარების შემდეგ სტუდენტი ირჩევს სასურველ უნივერსიტეტს, სადაც გადის ერთწლიან მოსამზადებელ პროგრამას ქართულ ენაში და კურსის დახურვის შემდეგ, ირჩევს სასურველ პროფესიას, რომელზეც სწავლობს დარჩენილი ოთხი, ხუთი ან ექვსი წლის განმავლობაში, რაც დამოკიდებულია პროგრამის ხანგრძლივობაზე. „აღნიშნული პროგრამა მოქმედებს, როგორც აზერბაიჯანულ და სომხურ, ისე ოსურ და აფხაზურენოვანი სტუდენტებისთვის. სწორედ ამაში გამოიხატება საშეღავათო პოლიტიკა ერთნიკური უმცირებობისთვის“, – ამბობს ნინო წერეთელი, საქართველოს განათლებისა და მეცნირების სამინისტროს, უმაღლესი განათლების განვითარების დეპარტამენტის უფროსი. როგორც ნინო აღნიშნავს, კიდევ ერთი შეღავათი არის ის, რომ ეთნიკური უმცირესობების წარმომადგენლები კონკურენციაში არ შედიან ეთნიკურად ქართველებთან. უფრო ზუსტად კი, ეთნიკურად აზერბაიჯანელები საგრანტო კონკურსზე მხოლოდ ერთმანეთს უწევენ კონკურენციას, ისევე, როგორც სხვა უმცირესობების წარმომადგენლები. „საშუალება გვაქვს უნარები მშობლიურ ენაზე ჩავაბაროთ. ეს, რა თქმა უნდა, კარგი გამოცდილებაა. ადრე ძალიან ბევრი სტუდენტი ტოვებდა საქართველოს და სომხეთში ან აზერბაიჯანში აბარებდა. ხოლო ახლა უამრავი ადგილობრივი ირიცხება ქართულ უნივერსიტეტებში“, – ამბობს გოჰარი. გოჰარ აღჯოიანი: “ხშირად გვესმის, როცა ჩვენზე ამბობენ, რომ არ გსურს ქართული ენის სწავლა და ქართულ საზოგადოებაში ინტეგრაცია. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ეს ასე არ არის! მე, ვმონაწილეობ ამ ქვეყნის ყველა სოციალურ და საზოგადოებრივ, მნიშვნელოვან მოვლენაში და ეს ჩემთვისაც მნიშვნელოვანია, რადგან მეც ვარ ამ ქვეყნის და ამ კულტურის პატარა ნაწილი და მეც მაქვს ვალდებულებები ამ ქვეყნის წინაშე”. როგორც გოჰარ აღჯოიანი გვიყვება, დადებითთან ერთად “1+4” პროგრამას უარყოფითი მხარეებიც აქვს. გოჰარ აღჯოიანი იმის გამო, რომ სოფლებში კვალიფიციური მასწავლებლების ნაკლებობაა, მოსწავლეებს უწევთ ქალაქში იარონ მოსამზადებლად, რაც დამატებით ხარჯებთან არის დაკავშირებული. ამის საშუალება კი რეგიონში მცხოვრებ ყველა ადგილობრივს არ აქვს. აგრეთვე, უნარებში მიღებულ ქულაზეა დამოკიდებული, როგორც მოსამზადებელი, ისე საბაკალავრო პროგრამის დაფინანსება. თუ აბიტურიენტმა გრანტი ვერ მიიღო ყოველწლიურად, მოსამზადებელი პროგრამის ჩათვლით, უნდა გადაიხადოს 2250 ლარი. კანონში „სახელმწიფო ენის შესახებ“ წერია, რომ საქართველოს ყველა მოქალაქეს აქვს უფლება სახელმწიფოს მოსთხოვოს, სახელმწიფო ენის შესწავლისთვის აუცილებელი პირობების შექმნა. აღნიშნული ვალდებულების სათანადოდ შესრულება განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია საქართველოში მცხოვრები ეთნიკური უმცირესობების შემთხვევაში. „ამის გათვალისწინებით ეთნიკური უმცირესობების მიმართ პირველ წელს ქართული ენის სწავლაში დადგენილი გადასახადი არ შეესაბამება სახელმწიფოს მიერ ეროვნულ თუ საერთაშორისო დონეზე აღნიშნულ ვალდებულებებს და აფერხებს მათ შესრულებას“, – მარი კაპანაძე, GDI-ს სამოქალაქო და პოლიტიკური პროგრამის დირექტორი, იურისტი და ადამიანის უფლებათა სასამართლოს სპეციალისტი. „ჩვენთვისაც, რომ იყოს უფასო ფაკულტეტები ხელმისაწვდომი, უფრო მეტი სტუდენტი ჩააბარებდა ბიოლოგიის, ქიმიის, ფიზიკის პროგრამებზე. რეგიონში ამ საგნების პედაგოგები, ფაქტობრივად, არ გვყავს“, – აღნიშნავს გოჰარი. 2013 წელს საქართველოს განათლებისა და მეცნიერების მინისტრისის ბრძანებით ეთნიკური უმცირესობების წარმომადგენლებისთვის საქართველოს სახელმწიფო უნივერსიტეტების უფასო პროგრამების დაფინანსება აიკრძალა. როგორც მარი კაპანაძე აღნიშნავს, უფასო ფაკულტეტებზე ეთნიკური უმცირესობებისთვის გადახდის ვალდებულების არსებობა, შეიძლება მივიჩნიოთ დისკრიმინაციულ პოლიტიკად, რომელსაც არ აქვს რაციონალური გამართლება. „თუ ქართულენოვან სტუდენტებს უფასო ფაკულტეტებზე სწავლისათვის არ უწევთ, გადაიხადონ გადასახადი, იგივე მიდგომა უნდა იყოს „1+4“ პროგრამის მონაწილეებისთვისაც“, – მარი კაპანაძე. გოჰარი გვიყვება, რომ მიუხედავად ფასიანი მოსამზადებელი კურსისა, ზოგიერთ სახელმწიფო უნივერსიტეტში აღნიშნული პროგრამა თანამედროვე სტანდარტებს ვერ აკმაყოფილებს და შიდა სასწავლო გამოცდები ვერ ადგენს მიღებული ცოდნის დონეს. ინტერესის ნაკლებობის გამო, სტუდენტები ხშირად აცდენენ ლექციებს. სერიოზული პრობლემებია ჯავახეთის რეგიონებშიც. ადგილობრივებს არ აქვთ ურთიერთობა ეთნიკურად ქართველ მოსახლეობასთან. „როცა პატარა ვიყავი ქართულს, როგორც მხოლოდ უცხო ენას, ისე ვსწავლობდი. მაგრამ ქართველებთან უშუალო შეხების შემდეგ მივხვდი, რომ ეს ენა, ქვეყანა, კულტურა ჩემთვის უცხო არ არის. მეც მისი ნაწილი ვარ და მინდა საქართველოს განვითარებაში ჩემი წვლილი შევიტანო“, – გოჰარ აღჯოიანი. სამცხე-ჯავახეთის სოფლებში ქართული ენის და მოსამზადებელი კურსის მიმართ ინტერესი დიდია. ერთიანი ეროვნული გამოცდების ცენტრის მონაცამებებით 2022 წელს ქართული ენაში მომზადების საგანმანათლებლო პროგრამაზე ჩაირიცხა 1392 სტუდენტი, საქართველოში არსებულ 15 სხვადასხვა უნივერსიტეტში. ჩარიცხულთა ყველაზე დიდი რაოდენობა დაფიქსირდა ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. სადაც აზერბაიჯანულენოვანი 339, სომხურენოვანი 265, ხოლო ოსურენოვანი 3 სტუდენტი ჩაირიცხა. (წყარო: edu.aris.ge) „ჩვენ გვჭირდება კვალიფიციური მასწავლებლები, ხარისხიანი განათლება, როგორც სკოლებში, ისე სკოლამდელი აღზრდის დაწესებულებებში. უნდა შეგვეძლოს საკუთარ ქვეყანაში განვითარება და სხვაგან წასვლაზე ფიქრი არ უნდა გვიწევდეს“, – ამბობს გოჰარი. ჯავახეთში არსებულ სკოლებში მომუშავე მასწავლებლების უმრავლესობას განათლება სომხეთში ან აზერბაიჯანში აქვს მიღებული. საქართველოში ჩამოსვლისას კი ქართული ენის ერთწლიანი გადამზადების კურსს გადის. როგორც გოჰარი ამბობს, ერთ წელში ვერ შეისწავლი ქართულ ენას ისე, რომ სხვებს ასწავლო. მწირია ენის ასათვისებლად საჭირო სხვა საშუალებებიც, ბიბლიოთეკა მხოლოდ ნინოწმინდაშია. „მასწავლებელი ყოველთვის გვავალებდა სომხური წიგნების წაკითხვას არდადეგებზე, მაგრამ ქართული ენის პედაგოგის მხრიდან იგივე მოთხოვნა არ ყოფილა. არ ვიცი ნინოწმინდის საჯარო ბიბლიოთეკაში არის თუ არა ქართული წიგნები, მაგრამ დიდი ალბათობით მხოლოდ სომხური ან აზერბაიჯანული ლიტერატურაა. რეგიონში საინფორმაციო გადაცემებიც კი არ გვაქვს ქართულ ენაზე“, – გოჰარ აღჯოიანი. გოჰარი ამჟამად სამცხეთ-ჯავახეთში არსებული არასამთავრობო ორგანიზაცია „ახალგაზრდები დემოკრატიული ცვლილებებისთვის“ წევრია. თანამშრომლობს ქალთა უფლებათა დაცვის ორგანიზაციასთან „საფარი“, რომლის დაფინანსებით სოციალურ ქსელში შეიქმნა პლატფორმა „განძი“, სადაც ამზადებენ მასალებს ქალთა უფლებებზე, თემში არსებულ სტერეოტიპებსა და ეთნიკური უმცირესობების გარშემო არსებულ გამოწვევებზე. ამ ყველაფერში ძალიან დაეხმარა ქართული ენის შესწავლის შესაძლებლობა. ენის ცოდნამ სოციალური ინტეგრირებისა და კარიერული წინსვლის საკითხებში დიდი როლი ითამაშა. ავტორები: მარიამ მერლანი, ანო ტვილდიანი IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის მეოთხე კურსის სტუდენტები
IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის კურსდამთავრებულები ანი ჭედია და მარიამ წივილაძე, რადიო გადაცემის “საუბრები ჟურნალისტიკაზე სტუმრები იყვნენ. რა სჭირდება დამწყებ ჟურნალისტს მოტივაციისთვის, რა განსხვავებაა ჟურნალისტიკასა და სხვა მომიჯნავე პროფესიებს შორის, როგორია პროდიუსერის თუ ჟურნალისტის საქმიანობა კადრს მიღმა – ამ და სხვა თემებზე კითხვები თამარ ჩხიკვაძემ მოამზადა, რომელიც IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის მესამეკურსელია. მარიამ წივილაძე: „ვთლი, რომ სტუდენტობის დროს უფრო მეტად უნდა ჩავრთულიყავი ჟურნალისტიკის პროცესში, უფრო მეტი სტაჟირება უნდა გამევლო, ჯობია რაღაც ცოდნა დააგროვო იმაში რაც გიყვარს, ვიდრე რაღაც მხრივ ფინანსურად იყო გამართული.“ ანი ჭედია: „ვამბობთ, რომ ჩვენ, ჟურნალისტებს ხალხის მაჯის ცემაზე გვიდევს თითი და სწორედ ეს მაკლდა იმ პერიოდში როდესაც სოციალურ მედიაში ვმუშაობდი. მიუხედავად იმისა, რომ გადაღებებს ვგეგმავდით, ჩემთვის მაინც უფრო საჭირო იყო გამეკეთებინა რისერჩები, მქონოდა უშუალო კონტაქტები რეპსონდენტებთან რომლებისგან პასუხს ზოგჯერ იღებ, ზოგჯერ ვერა და ამ ყველაფრის გაკეთება ჩემთვის უდიდესი ბედნიერებაა“.
დილით ჩვეულ დროს დარეკა მაღვიძარამ. საათი 7:30-ს აჩვენებს, ვცდილობ გამოვფხიზლდე და გრძელი, დამღლელი დღისთვის მოვემზადო. ჩვევად მაქვს გაღვიძებისას ჯერ მაღვიძარას ვუთიშავ ხმას, შემდეგ კი ფანჯარაში ვიხედები, რომ გავარკვიო როგორი ამინდია. გარეთ ვიყურები და ვხედავ ირგვლივ ყველაფერი თეთრი საბნით შემოსილა. თბილისში თოვს…თან რა ლამაზად თოვს… როგორც იქნა მოვიკრიბე ძალა, ჩავიცვი და სამსახურში წავედი. ცივა, თოვლის ფიფქები გზააბნეული დაფარფატებენ ცაში. მე ჩქარი ნაბიჯებით მივდივარ სამსახურისკენ, მაგრამ უეცრად ვჩერდები და გაყინული ხელით ჯიბიდან ტელეფონს ვიღებ. ვცდილობ გადავიღო თეთრად შემოსილი ნაძვები, გზა, რომელზეც ჯერ არავის გაუვლია მანქანების გარდა. და აი ისიც , გადავიღე…ულამაზესია, ენით აღუწერელ სილამაზეს ვუცქერ და მინდება უფრო მეტი გადავიღო, გადავუღო თოვლიან თბილისს, მის ყოველ კუთხეს და ყველას გავუზიარო, თუ რაოდენ ლამაზია ჩვენი დედაქალაქი თოვლში გახვეული. ვუღებ ძველი თბილისის ქუჩებს, ვუღე ყველაბ ყველას დაფერს… იქვე ხეზე ყინულის ლოლოები ხელოვნების ნიმუშებს ჰქმნის, თითქოს ვიღაცამ სპეციალურად, ხელოვნურად შექმნაო. მიუხედავად სიცივისა და თოვლის მოსვლისა, ხალხი მაინც განაგრძობს ჩვეულ საქმეებს, ძველი თბილისის ქუჩებში კი ისევ გამოფენილია თბილისელთა ნახატები. მივდივარ, ამდროს კი რაღაც იდუმალი, უხილავი ხმა ჩამჩურჩულებს კოლაუ ნადირაძის ლექსიდან „ 25თებერვალი“ სიტყვებს: „თოვდა… და თბილისს ებურა თალხი“. დღეს 12 იანვარია, თბილისს თეთრი ქურქი ჩაუცვამს, თავს იწონებს ისე, როგორც სჩვევია… ფოტორეპორტაჟის ავტორი: ეთა სულუხია
შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის” მედია ცენტრმა, ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის სტუდენტებთან ერთად, “ცოდნის კაფეზე” მინი ფილმი მოამზადა IBSU-ს სოციალური პასუხისმგებლობის ფარგლებში. “ცოდნის კაფე” სოციალური საწარმო და საქართველოს რეგიონებში, ერთადერთი მულტიფუნქციური საგანმანათლებლო სივრცეა, რომელიც თავისი განვითარების უმნიშვნელოვანეს ეტაპზე იმყოფება. “ცოდნის კაფეს” დამფუძნებლები მხარდამჭერებთან ერთად, წნორში, მრავალსართულიან ცენტრს აშენებენ, რომელიც იქნება უნიკალური ადგილი განათლებისთვის, კომუნიკაციისა თუ დასვენება-გართობისთვის. კერძოდ, ამ სივრცეში განთავსდება: მულტიმედია ქართული და ინგლისურენოვანი ბიბილიოთეკები, წიგნის მაღაზია, არაფორმალური განათლებისა და შეკრების სივრცე, ტექნოლოგიების ოთახი, მცირე კაფე და საერთო-სამუშაო ადგილი. ამ პროექტის დონაციის მსურველებს “ცოდნის კაფეს” დამფუძნებელი ნანა ბაგალიშვილი რამდენიმე შესაძლებლობას სთავაზობს, რომლის შესახებ ფილმში თავად საუბრობს. აქვე შეიტყობთ, თუ როგორ გახდა მაჩხაანის თეატრი ნანა ბაგალიშვილისთვის შთაგონების წყარო, წნორი – მულტიფუნქციური განვითარების ადგილი და განათლება – ერთადერთი არჩევანი. IBSU-ს მინი ფილმი “ცოდნის კაფეზე” ფილმი მოამზადეს: IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის სტუდენტებმა ლუკა ამბალიამ და ანა ჩალაშვილმა.
“შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის” ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის სტუდენტებმა მოამზადეს “სატელევზიო ჟურნალი” და შეაჯამეს 2022 წელი. გადაცემაში ნახავთ: ინტერვიუს IBSU-ს ხარისხის უზრუნველყოფის სამსახურის უფროსთან ქეთევან ნანობაშვილთან, უნივერსიტეტის წლის მოვლენებს, რეპორტაჟს კახეთიდან “ცოდნის კაფეს” შესახებ, მოსახლეობის გამოკითხვას მიმდინარე წელს ფასების ზრდასთან დაკავშირებით. ასევე, IBSU-ს სტუდენტები საუბრობენ საახალწლო ტრადიციების შესახებ და გადაცემას დაასრულებს კურიოზები, რომლებიც ჟურნალისტიკის პროგრამის სტუდენტებმა სატელევიზიო და რადიო პროგრამების ჩაწერის დროს შეაგროვეს. IBSU-ს სატელევიზიო ჟურნალი N2 ვიდეო გადაცემაზე მუშაობდნენ: დავით მათიაშვილი, ანა ჩალაშვილი, გვანცა გოგიაშვილი, ნინი შაორშაძე, ლიკუნა ჟორდანიძე, ანუკი გოგოძე, მარიკა გულორდავა, ლანა ლობჯანიძე, ნანუ მენთეშაშვილი, თამარ ჩხიკვაძე, ნოდარ ბროლაშვილი, ლუკა ამბალია. ამავე თემაზე: IBSU-ს სატელევიზიო ჟურნალი N1
“შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის” სტუდენტები აჭარიდან საახალწლო ტრადიციების შესახებ ჰყვებიან. აქვთ თუ არა აჭარაში მეკვლის ტრადიცია, რატომ ხარშავენ სიმინდს საახალწლოდ და ვინ არ აღნიშნავს ახალ წელს – ამ და სხვა წეს-ჩვეულებების შესახებ თავად სტუდენტები საუბრობენ. IBSU-ს ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის სტუდენტებმა თანაუნივერსიტეტელები 2022 წლის ბოლოს ჩაწერეს და ბედნიერი ახალი წელი უსურვეს. იხილეთ ვიდეო მასალა საახალწლო ტრადიციების შესახებ
IBSU-ს ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის მესამე კურსის სტუდენტი ანა მაზიაშვილი მონაწილეობდა “მედიის განვითარების ფონდის პროექტში” და ისწავლა როგორ აღმოაჩინოს ყალბი ამბები სოციალურ ქსელებში. მის მიერ მომზადებული ჟურნალისტური მოკვლევა შეეხება ინფორმაციას იმის შესახებ, თითქოს ძროხებს უკეთებენ mRNA ვაქცინას, რაც შემდგომ რძის პროდუქტებში ხვდება და ადამიანზე ვირუსის სახით გადადის. ცნობისათვის, mRNA ვაქცინა COVID-19 საწინააღმდეგო პრეპარატია, რომელსაც 16 წლის და ზემოთ ასაკის ადამიანებისთვის იყენებენ. კოვიდ პანდემიის დროს, ვაქცინაციის პროცესს ჰყავდა როგორც ბევრი მომხრე, ასევე მოწინააღმდეგე და შესაბამისად სოციალურ ქსელებში ვრცელდებოდა ზღვა ინფორმაცია მათი სასიკეთო თუ საზიანო ზეგავლენის შესახებ. ანა მაზიაშვილის ჟურნალისტური ქეისი შეეხება 2022 წლის 11 ოქტომბერს Facebook-ის ერთი მომხმარებლის გვერდზე გამოქვეყნებულ კონკრეტულ მასალას, რომელიც ყალბი ინფორმაციის შემცველი იყო. პოსტის მიხედვით, ავტორი ამტკიცებდა, რომ “ისინი აძლევენ ძროხებს mRNA ვაქცინას, რომელიც გადასცემს ვაქცინას რძეში, ყველში და ასე შემდეგ” და თან დართული ჰქონდა ფოტო, სადაც უცნობი ექიმი ძროხებს სინჯავდა. როგორც ჟურნალისტური მოკვლევის შედეგად აღმოჩნდა, ეს ფოტო აღებული იყო ერთ-ერთი ფოტო-რესურსების ვებგვერდიდან shutterstock, რომლის ნამდვილი ავტორიც იყო მითითებული. ფოტო, თავისი შინაარსით არანაირ კავშირში იყო კოვიდ-ვაქცინაციის პროცესთან და რეალურად ვეტერინარი რანჩოზე ცხოველებს სინჯავს. როგორ აღმოაჩინა ანა მაზიაშვილმა ეს ინფორმაციის სიყალბე ნაჩვენებია მის ვიდეო მასალაში, რომელიც გამოქვეყნდა მედია ცენტრის YouTube არხზე. მედია ცენტრის YouTube- ზე ანა მაზიაშვილის მასალის სრული ვერსია შეგიძლიათ იხილოთ “მითების დეტექორის” ვებგვერდზე.
შავი ზღვის საერთაშორისო უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის სტუდენტები “ფოტოჟურნალისტიკის” ლექციების ფარგლებში გრემში, სასწავლო ექსკურსიაზე იმყოფებოდნენ. გრემში, სტუდენტები სარეაბილიტაციო ცენტრ “თანადგომის” ხელმძღვანელს შეხვდნენ, რომელმაც სტუმრებს განუცხადა, რომ სარეაბილიტაციო ცენტრში ბენეფიციარებთან მუშაობა სტაციონალურ რეჟიმში, 24 საათის განმავლობაში მიმდინარეობს, რომელიც რამდენიმე თვე გრძელდება. “თანადგომის” სარეაბილიტაციო პროგრამა კომბინირებულ მიდგომებს ითვალისწინებს, მათ შორის არტ-თერაპიას. ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის მეორე კურსის სტუდენტმა გიორგი ერაძემ გადაიღო “თანადგომის” ბენეფიციარების მიერ შექმნილი კერამიკული ნამუშევრები, რომლებიც როგორც სუვენირები იყიდება კიდეც. არტ-თერაპიის გარდა “თანადგომაში” იყენებენ შრომით თერაპიას, ოჯახურ თერაპიას, საგანმანათლებლო შეხვედრებს და ა.შ. გიორგი ერაძემ ერთ-ერთი თერაპიის დროს დახატული ხელებიც გადაიღო, სადაც ჩანს რომ ბენეფიციარს თავის შესახებ ინფორმაცია ფურცელზე გადააქვს იმ სახით, როგორც ფოტოზეა აღბეჭდილი. ცენტრში სარეაბილიტაციო მიდგომები მოიცავს როგროც ინდივიდუალურ, ასევე ჯგუფურ კონსულტაციებს. გრემში, “ფოტოჟურნალისტიკის” გასვლითი ლექციები სტუდენტებს IBSU-ს ლექტორმა ოლიკო ცისკარაშვილმა ჩაუტარა, რომელიც მისი სტუდენტის ლუკა ამბალიას ობიექტივში მოექცა. “თანადგომის” სარეაბოლიტაციო ცენტრიდან რამდენიმე კილომეტრში მდებარეობს ქართული ხუროთმოძღვრების ძეგლი – გრემის კომპლექსი”, რომელიც ჟურნალისტიკის მეორე კურსის სტუდენტმა ლუკა ამბალიამ მაშინვე გადაიღო როგორც კი თვალთახედვის ჰორიზონტზე გამოჩნდა. გრემის გუმბათი რვაწახნაგაა, რომლის ფრაგმენტი ასევე ლუკა ამბალიამ გადაიღო. ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის მეორეკურსელმა ეთერ სულუხიამ გრემი ღრუბლების ფონზე გადაიღო. მე-16 საუკუნეში აგებული სწორკუთხა ძეგლი ნაწილობრივ აგურით და აქა-იქ რიყის ქვითაა ნაშენი. ჟურნალისტიკის მესამე კურსის სტუდენტის ანი მაზიაშვილის მიერ გადაღებულ გრემის ფოტოზე ჩანს როგორც ხუროთმოძღვრების ძეგლის ორნამენტები, ასევე ხარაჩოები, სადაც სარეაბილიტაციო სამუშაოები მიმდინარეობს.
ჟურნალისტიკის საბაკალავრო პროგრამის მესამე კურსის სტუდენტმა ნინი შაორშაძემ “მედიის განვითარების ფონდის” პროექტის ფარგლებში ისწავლა – როგორ ამოიცნოს ფოტომანიპულაცია. ამის საილუსტრაციოდ, მან მოამზადა ინფოგრაფიკა რომელიც ეხება უკრაინის შეიარაღებული ძალების მთავარსარდალ ვალერი ზალუჟნის შესახებ 2022 წლის ოქტომბერში გავრცელებულ ფოტომანიპულაციას, თითქოს ზალუჟნი ნაცისტურ სამაჯურს ატარებდა. კრემლის მხარდამჭერი მედიები, ზემოთაღნიშნულ ინფორმაციასთან ერთად ავრცელებდნენ ზალუჟნის სამაჯურიან ფოტოსაც და სტატიაში აღნიშნავდნენ, რომ ვალერი ზალუჟნის სამაჯური რამდენიმე რგოლისგან შედგებოდა რომლებზეც სხვადასხვა ორნამენტთან ერთად გამოსახული იყო ნაცისტური სიმბოლო – სვასტიკა. იგივე ფოტო, ქართულმა და რუსულენოვანმა ფეისბუკ მომხმარებლებმაც გამოაქვეყნეს. გავრცელებული ინფორმაცია ფოტომანიპულაციაა. სინამდვილეში, სამაჯურზე არა სვასტიკა არამედ სკანდინავიური სიმბოლოა გამოსახული. ფოტო ავთენტურია, თუმცა სამაჯურის გამოსახულების დაბალმა რეზოლუციამ ინტერნეტ მომხმარებელი შეცდომაში შეიყვანა. უკრაინის შეიარაღებული ძალების მთავარსარდალმა ვალერი ზალუჟნიმ საკუთარი ფოტო, სადაც მას სწორედ ზემოთაღნიშნული სამაჯური ეკეთა, მართლაც გამოაქვეყნა Twıtter-ზე. მოგვიანებით, უკრაინის შეიარაღებული ძალების ოფიცერმა, ანატოლი შტეფანმა (შტირლიცი) იმის საჩვენებლად, თუ როგორ სამაჯურს ატარებდა ზალუჟნი, Twitter-ზე უკრაინის შეიარაღებული ძალების მთავარსარდლის სამაჯურის ფოტო ისეთი რეზოლუციით გამოაქვეყნა, სადაც ნათლად ჩანდა, რომ ეს სიმბოლო არა სვასტიკა, არამედ სკანდინავიური (კელტური კვანძის მსგავსი) ნიშანი იყო. მსგავსი სამაჯურის ნახვა მაღაზია Pakabone-ის საიტზეა ხელმისაწვდომი, სადაც სლავური, სკანდინავიური და ტომობრივი ატრიბუტების ყიდვაა შესაძლებელი. მაღაზიის ვებგვერდზე ასევე ხელმისაწვდომია ზალუჟნის სამაჯურის ის სიმბოლო, რომელიც მანიპულაციურად გაავრცელეს და სვასტიკას დაუკავშირეს. ნინი შაორშაძის კვლევის სრულ ტექსტს შეგიძლიათ გაეცნოთ “მითების დეტექტორის” ვებგვერდზე.
